Koncepcje polityki zagranicznej formułowane przez środowiska „Frontu Morges” nie stanowiły alternatywy dla koncepcji równowagi. Generał Sikorski wyraźnie popierał doktrynę równowagi rozumianą jako programowa neutralność między Niemcami i Rosją. Jego koncepcje polityczne akcentowały wyraźnie niebezpieczeństwo niemieckie i zagrożenie sowieckie. Co najwyżej można więc doszukiwać się w nich propozycji różnych korektur „polityki równowagi”. Wśród tych korektur zaś najważniejszą miało być zbliżenie z Czechosłowacją.

Przede wszyskim wszakże Sikorski pragnął odrodzenia sojuszu z Francją. U wszystkich zresztą przedstawicieli polskiej myśli politycznej postulat ten pozostawał w sferze rzetelnych pragnień, ale zaraz powstawał problem stosunków Polska-ZSRR, ściśle powiązany ze sprawami polsko--francuskimi. Francja bowiem pragnęła przerzucić swe zobowiązania wobec Polski na sowiecką Rosję. Polska jako państwo mogące otworzyć drugi front w ewentualnej wojnie przeciwko Niemcom, nie była brana w rachubę.

3. Konserwatyści i idea polsko-niemieckiej Arbeitsgemeinschaft

W polskiej myśli politycznej lat trzydziestych pojawiła się jeszcze jedna (trzecia) koncepcja. Tylko ona miała wymowę alternatywy dla „polityki równowagi”, ale w wydaniu Adolfa Bocheńskiego była raczej hipotetyczną koncepcją przyszłości niż konkretnym zarysem planu działania. Ogólnie była to wizja polsko-niemieckiej wspólnoty interesów (Arbeitsge­meinschaft).

Jako pierwszy stworzył zarys takiej koncepcji Władysław Studnicki – pisarz polityczny zajmujący na scenie politycznej II Rzeczypospolitej bardzo szczególne, odosobnione miejsce. Jego System polityczny Europy a Polska to obszerne dzieło, jedno z najważniejszych jakie wydała polska myśl polityczna doby dwudziestolecia. Napisane w roku śmierci Piłsudskiego (1935), powstałe w rok po normalizacji stosunków polsko-niemieckich, stanowiło koncepcję zasadniczej rewaluacji położenia międzynarodowego Polski.