W sprawie bazyliki Fourvière problem jest bardziej złożony z punktu widzenia praktycznego i formalnoprawnego. Istotnie trudno dokonywać wyodrębnienia czy ograniczenia używania windy przez turystów lub wiernych, a nawet kontrolować precyzyjnie ten proces. Ponadto wydatek poczyniony przez gminę miał formę subwencji przekazanej Fundacji Fourvière i ten właśnie fakt był poddany analizie i ocenie Rady Stanu z punktu widzenia zgodności z prawem przedmiotowej uchwały Rady Miejskiej w Lyonie. Rada Stanu uznała, że subwencja nie będzie kwalifikowana jako pomoc udzielona organizacji wyznaniowej, pod warunkiem zawarcia między gminą a Funda­cją umowy, z treści której będzie wynikać, że udzielona subwencja jest przeznaczona wyłącznie na konkretny cel — kupno windy dla bazyliki — a nie stanowi wpłaty na działalność fundacji o charakterze wyznaniowym. Także w tym przypadku dla uzna­nia lokalnego interesu publicznego istotne było określenie beneficjenta subwencji i sposobu użytkowania przyznanych środków. Fundacja Fourvière jest organizacją pożytku publicznego prowadzącą działalność o charakterze mieszanym (religijnym i świeckim), m.in. organizuje pielgrzymki do miejsc kultu maryjnego, spotkania na­ukowe, imprezy rozrywkowe, artystyczne.

Jakkolwiek w świetle postanowień statutowych działalność religijna nie jest prze­ważającą aktywnością organizacyjną Fundacji, Rada Stanu musiała także sprawdzić, czy faktycznie aktywność tego rodzaju stanowi znikomy fragment działań tej instytu­cji. Kluczową jednak kwestią przy wydawaniu orzeczenia było ustalenie przeznacze­nia samorządowej subwencji. Dlatego też Rada Stanu narzuciła wymóg zawarcia umo­wy, która określałaby m.in. konkretne przeznaczenie gminnej dotacji. Konieczność zbadania tej okoliczności była niezbędna w sytuacji, gdy prawo wyraźnie zabrania przeznaczania środków publicznych na cele związane z uprawianiem kultu. Rada Sta­nu uznała zatem, że dopuszczalne jest przeznaczenie środków samorządowych jedy­nie na cele związane z urządzeniem budynku bazyliki.