W pierwszym przypadku organy, które rada gminy w Trélazé postanowiła kupić, wyremontować i zainstalować w kościele, nie są w istocie instrumentem muzycznym o jasno zdeterminowanej — wyłącznie laickiej bądź wyłącznie religijnej — sferze użytkowania. Mają zatem charakter instrumentu o przeznaczeniu potencjalnie religij­nym i potencjalnie świeckim (kultura, edukacja), nie mając w żadnym razie konotacji absolutnie wyznaniowej, jak np. symbol religijny. Jeśli instrument towarzyszy uroczy­stościom religijnym (uprawianie kultu), nabiera adekwatnego (religijnego) charakte­ru, gdy zaś służy nauczaniu muzyki jest laicki. Tak więc jego charakter jest wyraźnie mieszany. W rozpatrywanym przypadku w centrum sporu nie znajduje się fakt prze­znaczenia środków samorządowych (publicznych) na kupno i remont organów, ale ich zainstalowanie w należącym notabene do gminy kościele. Skarżący kwestionują umieszczenie przedmiotu sfinansowanego ze środków publicznych w miejscu prak­tyk religijnych.

W sprawie windy zainstalowanej w bazylice w Forviére należy stwierdzić, że samo urządzenie, które miało ułatwiać bądź wręcz umożliwiać osobom o zredukowanej moż­liwości poruszania się dostęp do budynku, nie ma charakteru religijnego, ale jak stwier­dziła Rada Stanu, ma bezsprzecznie „związek z tym obiektem”. Inaczej mówiąc, mimo że urządzenie pozwala osobom o zmniejszonej sprawności fizycznej ominąć koniecz­ność korzystania ze schodów łączących plac przed bazyliką z nawą i kryptą i — ewen­tualnie — uczestniczyć w zgromadzeniach religijnych odbywających się we wnętrzu budynku, nie można przyjąć, że ma charakter religijny czy chociaż „mieszany”, po­nieważ nie jest przeznaczone do uprawiania kultu. Chociaż organy i winda mają w tych konkretnych sprawach związek z miejscem kultu, to przeznaczenie środków publicz­nych w pierwszym przypadku na kupno i remont, w drugim zaś na subwencję umoż­liwiającą kupno i instalację urządzenia, prowadzą nas do osi sporu, która przebiega między miejscowym interesem publicznym, takim jak go widzą samorządowe władze uchwałodawcze, a narzuconą władzy publicznej przez obowiązującą zasadę laickości Republiki neutralnością w kwestiach religijnych. Trudno dziwić się, iż skarżący kwe­stionowali wydatek poczyniony przez gminę w Lyonie na rzecz Fundacji Fourviére w kontekście ponoszenia przez samorząd terytorialny wydatków mających związek z miejscem uprawiania kultu. Oczywiste jest, że w obu przypadkach na wszystkich szczeblach instancyjnych sądy sięgały do ustawy z 1905 r., żeby wskazać, iż zabrania ona finansowania i subwencjonowania Kościołów i wyznań.