Uwagi te świadczą o tym, że Rada Stanu chciała wskazać ustawę z 1905 r. jako kluczowy akt prawny regulujący te kwestie na podstawie zasady niesubwencjonowania wyznań. W świetle tych wywodów Rady Stanu mogło by się wydawać, że doprowadzą one do uznania uchwał gminnych za niezgodne z prawem. Tak się jednak nie stało, ponieważ gminne wydatki każdorazowo zostały usprawiedliwione podnoszo­nym przez gminę i uwzględnionym przez sąd argumentem miejscowego interesu pu­blicznego. Sąd uznał, że ponieważ uchwalone wydatki odpowiadają miejscowemu in­teresowi publicznemu, to nie są sprzeczne z zasadą niesubwencjonowania. W obu sprawach Rada Stanu inicjując w ten sposób nową linię orzeczniczą w sprawach tego rodzaju, podzieliła argumentację i rozumowanie strony samorządowej, stawiając w centrum orzeczenia miejscowy interes publiczny zadeklarowanych w uchwałach wydatków i uprzywilejowując go wobec postanowień stanowiącej przeszkodę w finansowaniu i subwencjonowaniu wyznań ustawy z 1905 r.

W sprawie organów z Trélazé Rada Stanu w sposób dotąd niestosowany orzekła, że jest możliwe, aby gmina poniosła ciężar wydatków dotyczących dóbr o charakte­rze mieszanym (przyjęto, o czym była już wcześniej mowa, że organy mają funkcjo­nalnie charakter religijno-świecki), znajdujących się w budynku religijnym, bez wzglę­du na to, jaki podmiot jest jego właścicielem. Pierwszym warunkiem, jaki miałby — zgodnie z nowym ujęciem prawa — uzasadniać i usprawiedliwiać taki wydatek, jest zgodnie orzeczeniem Rady Stanu miejscowy interes publiczny.

W sprawie bazyliki w Fourvière Rada Stanu poszła jeszcze dalej, wskazując, że dyspozycje ustawy z 1905 r. nie stanowią przeszkody finansowania prac przez samo­rząd terytorialny, które nie polegają na utrzymaniu w dobrym stanie lub konserwacji budynku służącego uprawianiu kultu, ale na realizacji inwestycji związanych z wypo­sażeniem lub urządzeniem tego obiektu. Wydatek taki może być ponoszony w całości lub w części, w zależności od statusu jego własności lub mieć charakter subwencji, gdy budynek nie jest własnością samorządu. Warunkiem legalnego finansowania jest uznanie, że takie wyposażenie czy urządzenie spełnia kryteria miejscowego interesu publicznego.