Do niedawna firmy hiszpańskie radziły sobie na rynku unijnym dzięki niższym kosztom pracy. Ta przewaga znikła po wejściu do UE krajów z naszej części Europy, a innej przewagi konkurencyjnej nie widać. World Economic Forum umiejscowił Hiszpanię na 36 miejscu najbardziej konkurencyjnych gospodarek świata. Wśród europejskich krajów ze starej Unii niżej jest tylko Portugalia i oczywiście Grecja.

Mimo tych wszystkich słabości, do czasu kryzysu hiszpańska gospodarka radziła sobie dość dobrze. Napędzana przez sektor budowlany, turystykę oraz wydatki inwestycyjne sektora publicznego. Było to możliwe dzięki hojnym funduszom unijnym oraz tanim dostępie do stabilnego przez długi czas euro. Niestety, funduszami trzeba się teraz dzielić z nowymi członkami, a pożyczać Hiszpanii już mało kto chce. W miarę dobrej sytuacji utrzymuje się jedynie turystyka.

Dotychczasowe recepty na rozwój są już nieskuteczne i żeby wyjść z kryzysu Hiszpania musi poprawić swoją konkurencyjność. Najlepiej tworząc dobry klimat dla przedsiębiorczości. Wymagane zmiany są jednak trudne do wprowadzenia, ponieważ dotyczą rdzenia sposobu funkcjonowania gospodarki, a nawet mentalności Hiszpanów. Warto więc zabrać się za reformy strukturalne jak najszybciej, bo zanim zadziałają, upłynie na pewno dużo czasu. Niestety rząd skupia się przede wszystkim na reformie banków i cięciach wydatków dla obniżenia deficytu i uspokojenia rynków finansowych oraz Angeli Merkel. To działania tak priorytetowe, jak doraźne, a w programie rządu niewiele jest inicjatyw poprawiających konkurencyjność gospodarki w długim okresie. Problemem jest brak wizji, co nie wróży dobrze na przyszłość. Coraz wyraźniej widać, że lepiej już było.

*Adam Komarnicki – biegły rewident, zajmuje się finansową restrukturyzacją oraz upadłościami przedsiębiorstw, był przewodniczącym emigracyjnej organizacji „Polish Professionals in London”, w której m.in. zachęcał Polaków w Londynie do głosowania w wyborach lokalnych i europejskich (akcja „Polacy Głosują”) oraz stworzył program mentoringowy dla polskich studentów PoProStu. Interesuje się tematyką relacji państwo-obywatel oraz demokracją uczestniczącą. Mieszka w Barcelonie.
Instytut Obywatelski