Kierowanie wokandą” przez Prezesa TK („żonglowanie” sprawami):

Choć Prezes TK „kieruje pracami Trybunału” (art. 13 ust. 1 ustawy o TK), to jednak nie ma władzy pozwalającej na „przesuwanie” spraw uznanych za kluczowe. Ustawowy priorytet mają jedynie ustawa budżetowa i ustawa o prowizorium budżetowym(art.85ust.1ustawy o TK), a priorytet zwyczajowy− wnioski Prezydenta RP składane w trybie kontroli prewencyjnej (przed podpisaniem ustawy – sygn. akt Kp). Jak dotąd, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o TK, to przewodniczący składu orzekającego wyznacza terminy rozpraw i zawiadamia  o tym uczestników postępowania. Czyni to, gdy skład  orzekający, po naradach, dojdzie do wniosku,  że publiczna rozprawa pomoże rozwiać ostatnie wątpliwości stojące na drodze do wydania rozstrzygnięcia.

Kontakty Sędziów z politykami:

Bezpodstawne są pomówienia o „brataniu się” Sędziów TK czy wręcz o ich „naradach” z politykami. Sędziowie TK są osobami powszechnie znanymi,posiadającymi uznany, wieloletni dorobek zawodowy w różnych dziedzinach. Normalna jest więc osobista znajomość Sędziów TK z wieloma osobami, w tym czynnymi w sferze naukowej, kulturalnej czy politycznej.               
Sędziowie TK nie tracąc swoich poglądów politycznych, przekonań moralnych czy religijnych, do których mają prawo jak wszyscy obywatele, otrzymują (jak dotąd) silne gwarancje pozwalające im zachować pełną niezawisłość.

Aktywność Prezesa TK:

Prezes TK w orzekaniu jest równy każdemu innemu Sędziemu Trybunału. Na mocy jednak art. 13 ust. 1 ustawy o TK, „kieruje on pracami Trybunału” (stąd jego uprawnienie do wyznaczania  składów orzekających zgodnie z alfabetyczną listą sędziów – art. 45ust.1 ustawy o TK) oraz „reprezentuje Trybunał na zewnątrz”. Może zatem, a nawet powinien, uczestniczyć jako ekspert w pracach legislacyjnych nad projektami ustaw odnoszących się do Trybunału Konstytucyjnego, jak również może zabierać głos w sprawach o zasadniczym znaczeniu dla państwa.

„Konsultowanie” wyroków z rządem (w szczególności wyroku w sprawie OFE):

Konstytucja nakłada na Trybunał Konstytucyjny obowiązek zapoznania się z opinią Rady Ministrów, jeśli orzeczenie TK może spowodować skutki finansowe nieprzewidziane w budżecie państwa lub ustawie o prowizorium budżetowym (art.190 ust.3 zdanie drugie Konstytucji).
Prezes TK ma ustawowy obowiązek zwrócenia się do Rady Ministrów o przedstawienie takiej opinii (art. 84 ust. 1 ustawy o TK).
Takie same przepisy obowiązywały dawniej (art. 25 ust. 1 pkt 1 lit. e i art. 44 ust. 1 ustawy o TK z 1997 r.) i to one obligowały Prezesa TK do zasięgnięcia stosownej opinii Rady Ministrów w sprawie Otwartych Funduszy Emerytalnych (sygn. akt K 1/14).
Zwrócenie się do Rady Ministrów(w imieniu której z reguły odpowiada Minister Finansów)jest czynnością rutynową,dokonywaną na wczesnym etapie postępowania, przed naradą Sędziowską, gdy nie sposób przewidzieć, jakie będzie rozstrzygnięcie. Zawsze ma ono miejsce w sprawach podatkowych, składek ubezpieczeniowych, świadczeń socjalnych czy mienia publicznego.