ANEKS: art. 93 [Projektu konstytucji warszawskich konserwatystów z roku 1932]

Żadna ustawa, ani rozporządzenie władz rządowych i samorządowych nie może stać w sprzeczności z niniejszą Konstytucją. Dla badania zarzutów w tym zakresie ustanowiony będzie przez pierwszy Parlament, zorganizowany na podstawie niniejszej Konstytucji, Trybunał Konstytucyjny, którego organizację i sposób działania określi pierwsza uchwalona przez ten parlament ustawa.
Członkowie Trybunału Konstytucyjnego, mianowani przez Prezydenta Rzeczypospolitej, mają być nieusuwalni i korzystać z przywileju niezawisłości sędziowskiej. Członkowie tego Trybunału nie mogą piastować mandatów do Parlamentu, ani też innych stanowisk urzędowych jakiegokolwiek rodzaju, z wyjątkiem stanowisk sędziowskich lub profesorskich w wyższych uczelniach.
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego są ostateczne i powodują natychmiastowe unieważnienie danej ustawy czy rozporządzenia oraz niezwłoczną likwidację ich skutków, o ile zostały wprowadzone w życie.
Oskarżenie przed Trybunał Konstytucyjny ustawy lub rozporządzenia może wnieść każdy, jednak Trybunał może odrzucić rozpatrywanie skargi, dostatecznie nie umotywowanej.

Nasza Przyszłość, t. XXIV, 1932 [październik], s. 3637

Propozycja redakcji przyszłej normy konstytucyjnej powołującej Trybunał Konstytucyjny, zawarta w artykule Adama Piaseckiego

1. Tworzy się Trybunał Konstytucyjny;
2. Trybunał składa się z prawników, częściowo delegowanych przez sądy najwyższe, a częściowo mianowanych przez Prezydenta [ewentualnie dopuszczalne co do połowy terno, ustalane przez Senat];
3. Na żądanie Prezydenta Trybunał orzeka o konstytucyjności projektów ustaw, uchwalonych w parlamencie i ewentualnie wydaje opinie co do wykładni Konstytucji; 
4. Trybunał orzeka o konstytucyjności poszczególnych norm ustawodawczych, z punktu widzenia materialnego, na wniosek określonych w ustawie sądów i władz;
5. Orzeczenia Trybunału, wydane ad p. 4, mają moc ustawy;
6. Rozporządzenia z mocą ustawy podlegają orzecznictwu trybunału na równi z ustawami pod względem materialnym, a także z punktu widzenia zgodności ich przedmiotu z zakresem, przewidzianym w Konstytucji dla rozporządzeń z mocą ustawy.

Adam Piasecki, W sprawie Trybunału Konstytucyjnego, Nasza Przyszłość, t. XV, 1931 [listopad], s. 54