Foyer ETS. Foto: Archiwum ETS

Państwo członkowskie nie może zastrzec jedynie w stosunku do swoich własnych obywateli korzystania z odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania w celu wykonania na swoim terytorium kary pozbawienia wolności orzeczonej w innym państwie członkowskim - orzekł 5 września ETS w sprawie C-42/11 Joao Pedro Lopes Da Silva Jorge w związku z pytaniem francuskiego Sądu Apelacyjnego w Amiens. Po ogłoszeniu wyroku opublikowano komunikat prasowy, który przytaczamy.

Zasada niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową sprzeciwia się uregulowaniu francuskiemu, które wyklucza w sposób bezwarunkowy i automatyczny możliwość odbycia kary w tym państwie członkowskim przez obywateli innych państw członkowskich, którzy zamieszkują lub przebywają w tym państwie członkowskim.

Decyzja ramowa dotycząca europejskiego nakazu aresztowania[1] stanowi, że państwa członkowskie są co do zasady zobowiązane do wykonania nakazu. W ten sposób, sąd krajowy (sąd wykonania nakazu) uznaje po przeprowadzeniu minimalnej kontroli wniosek o wydanie osoby złożony przez sąd innego państwa członkowskiego (sąd wydania) w celu umożliwienia prowadzenia ścigania karnego, wykonania kary lub środka pozbawienia wolności. Niemniej jednak, w tym ostatnim przypadku sąd wykonania może odmówić wydania osoby poszukiwanej. Tak jest w szczególności w przypadku, gdy europejski nakaz aresztowania wydany został w celu wykonania kary pozbawienia wolności wobec osoby, która przebywa w państwie członkowskim wykonania nakazu, jest jego obywatelem lub zamieszkuje w nim i owo państwo członkowskie zobowiązuje się do wykonania tej kary na jego terytorium.[2]

Przepisy francuskie, którymi dokonano transpozycji owej decyzji ramowej, zastrzegają prawo odmowy wykonania nakazu aresztowania na tej podstawie jedynie w stosunku do osób poszukiwanych będących obywatelami francuskimi.
Przed cour d’appel d’Amiens (Francja) toczy się postępowanie w sprawie wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w dniu 14 września 2006 r. przez sąd karny w Lizbonie (Portugalia) przeciwko J. P. Lopesowi Da Silvie Jorge’owi. Sąd portugalski skazał J. P. Lopes Da Silę Jorge’a, obywatela portugalskiego, na karę pięciu lat pozbawienia wolności za handel środkami odurzającymi. Następnie J. P. Lopes Da Silve Jorge zawarł związek małżeński z obywatelką francuską w 2009 r., z którą zamieszkuje we Francji. Ponadto od lutego 2008 r. jest zatrudniony na czas nieokreślony przez spółkę francuską jako kierowca w transporcie regionalnym.