44. Po drugie, ETPC - o czym była już mowa powyżej - połączy celowość ingerencji w okolicznościach, do których odnosi się art. 49 § 1 k.w., z zapobieżeniem zakłóceniu porządku (gdy okazywanie lekceważenia jest kierowane przeciwko Narodowi Polskiemu lub Rzeczypospolitej Polskiej) albo z ochroną innych osób (jednostek realizujących funkcję konstytucyjnego organu państwa). Zagrożenia dla porządku zachodzą jednak wtedy, gdy są połączone z wezwaniem do użycia przemocy. Trudno więc uznać, że samo demonstracyjne okazywanie lekceważenia może być kiedykolwiek tożsame z takim wezwaniem. Jeśli natomiast akceptowanym przez ETPC celem ingerencji byłaby w przypadku czynu skierowanego do konstytucyjnego organu ochrona jednostki, oznaczałoby to, że specyficznej ochronie będzie podlegał określony funkcjonariusz publiczny. W obu sytuacjach dla ingerencji brakuje - mówiąc językiem stosowanym przez ETPC - pilnej potrzeby społecznej.

45. Podczas analizy należy też zauważyć karny charakter sankcji wymierzanych sprawcom czynu określonego w art. 49 § 1 k.w. Kary przewidziane za akt demonstracyjnego okazywania lekceważenia to areszt (od pięciu do 30 dni) i grzywna (od 20 do 5000 złotych). Tymczasem kary wolnościowe ETPC dopuszcza zasadniczo jedynie w przypadku mowy nienawiści i wezwania do użycia przemocy. Chociaż strasburscy sędziowie akceptowali w przypadkach nadużycia swobody wypowiedzi kary grzywny, zwłaszcza w niewygórowanej wysokości odpowiadającej również górnemu progowi 5 tysięcy złotych z polskiego Kodeksu wykroczeń (np. Willem przeciwko Francji, wyrok ETPC z 16 lipca 2009 r., skarga 10883/05), zastrzeżenie ETPC będzie rodzić w razie użycia art. 49 § 1 k.w. samo dokonanie (zasadność) ingerencji, a nie jej skala.