41. Inną ważną okolicznością w generalnej perspektywie dotyczącej art. 49 § 1 k.w. jest istnienie w polskim prawie karnym przepisów odnoszących się do publicznego znieważenia Narodu Polskiego, państwa i konstytucyjnych organów (art. 133 i art. 226 § 3 k.k.). Prawo karne zapewnia więc ochronę przed najpoważniejszymi aktami mogącymi rodzić zagrożenia dla porządku lub dobrego imienia (czci) jednostek.

42. Artykuł art. 49 § 1 k.w. jest wyrazem przekonania, że instytucje (organy) publiczne wymagają mocniejszej ochrony przed nadużyciami wolności słowa (swobody wypowiedzi) niż jednostki. Również w Kodeksie karnym sankcje przewidziane w przypadku znieważenia konstytucyjnego organu (art. 226 § 3 k.k.) są istotnie wyższe niż w razie znieważenia jednostki (art. 216 k.k.). Takie podejście pozostaje jednak w konflikcie ze standardem wypracowanym w strasburskim orzecznictwie. Dodatkowo w ramach Kodeksu wykroczeń zabezpieczeniu przed aktem publicznego manifestacyjnego lekceważenia podlegają wy-łącznie konstytucyjne organy państwa, a nie jednostki. Uzasadnienie przyznania w takiej sytuacji (demonstracyjnego okazywania lekceważenia) ochrony jednostce byłoby trudne, a nawet karkołomne; problematyczne jest wszakże i znalezienie racji dla uznania za wy-kroczenie demonstracyjnego lekceważenia organu państwa.

43. W świetle strasburskiego orzecznictwa kluczowe dla oceny hipotetycznej ingerencji dokonanej wskutek zastosowania art. 49 § 1 k.w. okażą się dwie okoliczności. Po pierwsze, konstrukcja publicznego, demonstracyjnego lekceważenia może zostać wykorzystana dla tłumienia krytyki. Cechą demokratycznego społeczeństwa, akcentowaną przez ETPC, jest otwarta debata wokół zagadnień politycznych i budzących publiczne zainteresowanie. Lekceważenie Narodu Polskiego, państwa lub jego konstytucyjnych organów jest pojęciem na tyle szerokim, że może obejmować i wiele krytycznych wypowiedzi, zwłaszcza gdy zostają one połączone z pewnymi formami ekspresji. Dodatkowo cechy publiczności i demonstracyjności należy zakładać jako zrozumiałe i pożądane aspekty wypowiedzi, jeśli ma ona dotrzeć do innych osób; stają się one jednak obciążające dla autora wypowiedzi.