Jaki jest stosunek klasy średniej do elit?

Kiedyś był zdecydowanie bardziej negatywny. Elity były zaprzeczeniem idei klasy średniej, która definiowała się poprzez własne zdolności i kompetencje gwarantujące sukces. Elitarność to urodzenie się z wyższą pozycją, bez wkładu własnego, bez podjęcia wysiłku. Poza tym, w kwestii funkcjonalnych relacji z innymi klasami, klasa średnia pełni rolę łagodzącą – stymuluje ewentualne napięcia między górą a dołem, między elitami i wykluczonymi. Im większa klasa średnia, tym bardziej stabilne społeczeństwo. Stabilizuje, bo samej jej na tym zależy. Wytwarza również największy popyt – elity jej nie zastąpią, gdyż zorientowane są jedynie na dobra luksusowe.

Jaką klasą jest klasa polityczna?

Uznałbym ją za część wyższej klasy średniej – mają dużo władzy, najwięcej w całym społeczeństwie. Politycy są dosyć zamożni, ale ich zasoby nie są legitymizowane, władza zresztą też nie, nie są więc w klasie wyższej. Są urzędnikami państwowymi, służą społeczeństwu – wykonują pewną pracę na jego rzecz, bez której, zgodnie z definicją, nie można się obejść. Dlatego kwalifikujemy ją jako część klasy średniej.
Stosunek klasy średniej do klasy politycznej wydaje się być w najlepszym przypadku obojętny, najczęściej negatywny bądź wręcz negujący.

Tak jak w większości krajów – klasa średnia negatywnie ocenia klasę polityczną za brak kompetencji. Za ludzi zajmujących się sobą, za to wszystko o czym czytamy w gazetach. W tej kwestii klasa średnia nie odbiega od reszty społeczeństwa. Prawdopodobnie wielu jej przedstawicieli podchodzi do klasy politycznej ze zrozumieniem – inaczej nie mogłaby ona funkcjonować w niedojrzałej demokracji. Co więcej, wielu z nich chciałoby również wejść do klasy politycznej. Gdyby jednak stali się jej członkami, byliby dokładnie tacy sami. Jest to pewnego rodzaju połączenie niechęci, braku legitymizacji władzy oraz aspiracji do bycia jej częścią.