Stoję na stanowisku, że takie rozwiązanie jest dyskusyjne. Regulowanie proble­matyki walki z bezrobociem wyłącznie aktami rangi ustawowej z jednej strony po­zwala na elastyczne dopasowywanie działań do zmieniających się realiów, z drugiej niesie ryzyko niestabilności działań państwa wynikającej ze względów politycznych. W związku z tym wymaga refleksji koncepcja rozszerzenia konstytucyjnego katalo­gu środków zwalczania bezrobocia, z uwzględnieniem wskazywanych w literaturze głównych czynników instytucjonalnych jego powstawania. Wskazuje się w tym za­kresie na zjawisko przeregulowania rynku pracy, zniechęcające do tworzenia nowych miejsc pracy, przez nadmierne ograniczenie elastyczności polityki personalnej pra­codawców. Istotnym czynnikiem jest nadmierne opodatkowanie pracy i generowanie nadmiernych pozapłacowych kosztów. Nie bez znaczenia jest system przyznawania zasiłków dla bezrobotnych, który jeśli jest nieefektywnie skonstruowany, może dzia­łać demotywująco na osoby pozostające bez pracy. Problemem może być wreszcie centralizacja negocjacji płacowych, co może negatywnie wpływać na wypracowywa­nie elastycznych i efektywnych ekonomicznie rozwiązań na szczeblu określonej jed­nostki zatrudniającej pracowników.

Uważam, że rozszerzenie regulacji konstytucyjnej o pewne ogólne dyrektywy dotyczące polityki zatrudnienia dawałoby szansę na powstanie nowej jakości dzia­łań na rzecz ograniczania zjawiska bezrobocia. Państwo powinno wykorzystać w tym zakresie dorobek prawny Rady Europy, a zwłaszcza Europejskiej Karty Społecznej. Punktem odniesienia może być również strategia promowania zatrudnienia i przeciw­działania bezrobociu prowadzona przez Unię Europejską na podstawie tytułu IX „Za­trudnienie” Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 145-150). Reforma regulacji konstytucyjnej we wspomnianym zakresie najprawdopodobniej nie posze­rzyłaby kognicji Trybunału Konstytucyjnego o kontrolę prawotwórstwa w dziedzinie zatrudnienia, podniosłaby jednak rangę omawianej problematyki i postawiłaby kwestię polityki rynku pracy w nowym świetle. Mogłoby również dojść do zwiększenia możliwości działania Rzecznika Praw Obywatelskich oraz innych uprawnionych in­stytucji na rzecz ochrony osób poszukujących pracy.

5. Podsumowanie