Podsumowując wywód dotyczący prawa do pracy, należy powtórzyć zasygna­lizowane wcześniej pytanie, wyrazem jakiej koncepcji jurydycznej powinna być ustawa zasadnicza. Niewątpliwie jako najważniejszy akt prawny w państwie powin­na zawierać normy prawne o charakterze ogólnym, dotyczące najistotniejszych sfer funkcjonowania państwa. Powinna cechować się wartością, która nie jest, a powinna być w naszym systemie ustrojowym realizowana – stabilnością rozwiązań prawnych. Regulacja dziedzin życia społecznego podlegających częstym zmianom o charakterze ekonomicznym, politycznym i społecznym winna znaleźć odzwierciedlenie w ustawo­dawstwie zwykłym. To z kolei nie jest stabilne i odporne na zmiany elit rządzących, koncepcje rządzenia państwem i naciski, cechujące się często brakiem racjonalności. Polityka zatrudnienia powinna zatem znaleźć szerszy oddźwięk w ustawie zasadni­czej, w kontekście dostrzeganych przez wybitne autorytety naukowe zmian w świecie pracy, otwierających nowe perspektywy, ale również zagrożenia dla realizacji praw społecznych.

Autor jest doktorantem w Katedrze Prawa Pracy i Polityki Społecznej Uniwersyte­tu Jagiellońskiego oraz aplikantem adwokackim Krakowskiej Izby Adwokackiej