Parlament Europejski: dziedziniec siedziby w Strasburgu. Foto: Wikimedia Commons

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2009 roku zostały zarządzone, już po raz drugi w Polsce, wybory do Parlamentu Europejskiego. Zarządzenie wyznaczyło datę głosowania na niedzielę 7 czerwca 2009 roku,  określało terminy poszczególnych czynności wyborczych (kalendarz wyborczy) i wskazywało liczbę 50 posłów wybieranych do Parlamentu Europejskiego (w 2014 roku Polska wybiera 51 posłów). Od tej chwili gospodarzem procesu wyborczego została, składająca się z sędziów stała i niezależna od innych władz, Państwowa Komisja Wyborcza. Podstawę prawną przygotowania i przeprowadzenia wyborów określała obowiązująca wówczas Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego z 2004 roku (Obecnie reguluje to zagadnienia kodeks wyborczy).

W sprawozdaniu Państwowej Komisji Wyborczej z wyborów posłów do PE, złożonym Sądowi Najwyższemu, zostało podane, że „kampania wyborcza była intensywna w dużych aglomeracjach, /…/ natomiast w mniejszych miastach i na terenach wiejskich przebiegała spokojnie i bez emocji, w wielu wręcz nie była widoczna”. W zasadzie nie stwierdzono istotnych naruszeń prawa wyborczego. W toku kampanii wyborczej PKW energicznie reagowała na pojawiające się zagrożenia, wydawała wyjaśnienia obowiązujących przepisów i  prewencyjne zalecenia, które mogą mieć znaczenie również w czasie wyborów do PE w 2014 roku:

· Po wydaniu przez PKW uchwały o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu koalicyjnego komitetu wyborczego niedopuszczalne są zmiany składu koalicji wyborczej – jednostronne oświadczenie uczestnika koalicji o wystąpieniu z niej nie rodzi skutków prawnych dla bytu komitetu wyborczego;

· Korzystanie przez komitet wyborczy partii z jej lokalu (siedziby) nie stanowi naruszenia zasad finansowania kampanii wyborczej, natomiast wykorzystanie innych pomieszczeń i składników majątkowych (np. sprzętu biurowego) użytkowanych przez partię, na potrzeby kampanii wyborczej, prowadzenia przez nią rachunkowości i sporządzenia sprawozdania, świadczenie usług przez pracowników etatowych partii i osoby fizyczne, możliwe jest tylko odpłatnie;

· Niedopuszczalna jest spłata kredytu zaciągniętego przez partię na finasowanie kampanii wyborczej przez poręczyciela, którym byłby podmiot nieuprawniony do finasowania partii politycznej; konsekwencją naruszenia tej zasady będzie odrzucenie sprawozdania finansowego partii, przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej uzyskanej w ten sposób oraz określona sankcja karna;

· Kandydaci na posłów do PE mogą w okresie kampanii wyborczej prowadzić dotychczasową działalność zawodową i społeczną oraz występować w tym charakterze w mediach, jednak pod warunkiem, że nie mogą wtedy informować o kandydowaniu do PE, ani prowadzić kampanii i agitacji wyborczej;

· Zabronione jest wykorzystywanie przez osoby publiczne zajmowanych stanowisk lub pełnionych funkcji (np. posłowie, członkowie rządu), do prowadzenia kampanii wyborczej na rzecz określonych komitetów wyborczych i kandydatów;