– Aby konsultacje były efektywne, potrzebne jest określenie ich celu, tymczasem w ponad 90 proc. przypadków tego brakowało – mówiła dalej Kopińska. – Konsultacje były za krótkie. Przeznaczano na nie po dwa tygodnie. Niektóre ministerstwa, zwłaszcza Zdrowia oraz Pracy i Polityki Społecznej, w ogóle nie odpowiadają na uwagi, które przychodzą w konsultacjach, tłumacząc się brakiem czasu. Ministerstwo Sprawiedliwości deklaruje, że na wszystkie uwagi odpowiada indywidualnie. Inne ministerstwa często odpowiadają zbiorczo.

Następują zmiany: od stycznia działa nowy Regulamin prac Rady Ministrów, w którym wprowadzono pojęcie „konsultacji publicznych” i konieczność przygotowywania z nich raportów. Konsultacje nie są obowiązkowe ani nie ma obowiązku odpowiadania na uwagi. – Zmiany są zbyt płytkie i powolne – ocenia Kopińska. I dodaje: – Należy ujednolicić praktykę prowadzenia prac legislacyjnych we wszystkich ministerstwach; zaczynać prace od przygotowania założeń i szerokiej dyskusji na tym etapie; nigdy nie powinno się lekceważyć zastrzeżeń co do możliwości niekonstytucyjności zaproponowanych rozwiązań; należy wprowadzić obowiązek prowadzenia tzw. metryczki projektu z wpisywaniem zmian i osób odpowiedzialnych za zamiany w projektach; rozbudować wachlarz narzędzi konsultacji (badania ankietowe, jakościowe, analizy); większą uwagę skupić na społecznych, a nie tylko ekonomicznych skutkach zmian; wzmocnić merytorycznie departamenty analityczne w ministerstwach; ekspertyzy zamówione za publiczne pieniądze powinny być publicznie dostępne; szkolenia urzędników ministerialnych powinny być prowadzone stale z powodu ich dużej rotacji; należy upowszechnić platformę e-konsultacji, bo zapewnia ona większą przejrzystość i otwartość.

Kopińska podkreśliła także, że do nawiązania pełnego dialogu konieczne jest ustawowe uregulowanie procesu legislacyjnego. Ustawa powinna zawierać zasady prowadzenia konsultacji publicznych.

Oceniając stan konsultacji ustaw przygotowywanych w 2014 r., Krzysztof Izdebski z Obywatelskiego Forum Legislacji wskazał, że zbyt rzadko zaprasza się na konferencje uzgodnieniowe (spotkania organizowane przez ministerstwa, na których dyskutuje się zaproponowane zmiany) podmioty, które zgłosiły uwagi. Odpowiedzi na uwagi są zbyt ogólne, uwagi nie są publikowane na stronie RCL (np. uwagi przesłane do projektu ustawy o monitoringu wizyjnym). Jeśli dokumenty nie są długo publikowane, obywatele mogą mieć wrażenie, że prace przerwano. Modelowym przykładem jest natomiast MKiDN, które publikowało dokumenty z konsultacji zmian prawa autorskiego już po jednym dniu.