Dyskusja „otwarta i oświecona”

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki Mariusz Haładyj przyznał, że przekonał się do konsultacji, kiedy sam pracował nad projektami. – Czułem, że angażowanie się strony społecznej w pokazywanie danych, proponowanie rozwiązań jest konstruktywne i pomocne, prace się wydłużają, ale nie są obciążeniem – opowiadał.

Doświadczeniami norweskimi w tym zakresie dzielił się Terje Dyrstad, zastępca dyrektora generalnego w Ministerstwie Samorządu i Reform: – Kierujemy się zasadami partycypacji, przejrzystości i uczestnictwa. „Otwarta i oświecona” dyskusja publiczna jest zapisana w konstytucji. W praktyce są to konsultacje publiczne każdego aktu prawnego, które trwają zazwyczaj trzy miesiące. Na stronach internetowych są dostępne: wszystkie dokumenty, status konsultacji, pytania i odpowiedzi. W Norwegii powstaje 240 inicjatyw ustawodawczych rocznie.

A jak to się robi w Komisji Europejskiej? Mówił o tym Michal Narożny, analityk polityczny w Sekretariacie Generalnym KE: – Obowiązuje w niej Polityka Inteligentnej Regulacji – czyli respektowanie zasady pomocniczości i ograniczanie kosztów. Inicjatywy legislacyjne konsultuje się minimum 12 tygodni. Narożny przyznaje, że KE jest krytykowana za to, że ignoruje poglądy tych, o których decyduje. Jednak konsultacje się odbywają: zainteresowane osoby mogą powiedzieć bezpośrednio, czym Komisja ma się zająć. Konsultacje mają umocowanie w traktatach, np. w traktacie lizbońskim.

– Obowiązują zasady: partycypacji (szeroki udział; dokumenty są w miarę możliwości tłumaczona na wiele języków), otwartość, proporcjonalności (czy wystarczy wprowadzić regulację na poziomie krajowym, czy wyższego rzędu) i spójności (nie prowadzić powtórnych konsultacji na ten sam temat). Konsultacje  powinny zacząć się na tyle wcześnie, by zainteresowani mogli się wypowiedzieć. Działa rada oceny skutków regulacji i aby przejść dalej, każdy projekt musi uzyskać pozytywną ocenę – mówił Narożny.
batory.org