Państwo



Prawo o zgromadzeniach – krytyczne uwagi Rady Legislacyjnej

Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności| Konstytucja| prawo o zgromadzeniach| Rada Legislacyjna| RCL| Trybunał Konstytucyjny| Wolność zgromadzeń

włącz czytnik

2. Uwagi dotyczące rozdziału 1 („Przepisy ogólne”)

2.1. Zasadniczą zmianą proponowaną w opiniowanym projekcie jest wprowadzenie dwóch typów zgromadzeń, tj. „zgromadzenia stacjonarnego” (art. 3 pkt 1) oraz „marszu” (art. 3 pkt 2). Różnica między ww. typami zgromadzeń polega na tym, że zgromadzeniem stacjonarnym jest zgrupowanie osób na ogólnodostępnej, otwartej przestrzenni „bez możliwości przechodzenia jego uczestników”, zaś marszem – zgrupowanie, którego uczestnicy „przechodzą zgodnie z trasą wcześniej zgłoszoną”.   

Powyższe zróżnicowanie wynika stąd, że intencją projektodawcy jest odmienne określenie reżimu prawnego, jakiemu ma być poddane korzystanie z wolności zgromadzeń w każdej z ww. form. Postępowanie w sprawach marszów zostało uregulowane w rozdziale 2 projektu, a postępowanie w sprawach zgromadzeń stacjonarnych – w rozdziale 3. Zasadnicza różnica między obydwoma postępowaniami polega na tym, że marsz powinien być notyfikowany organowi gminy najpóźniej na 6 dni przed jego planowaną datą (art. 5 ust. 2), procedura zawiadomienia jest szczegółowo uregulowana (art. 6 i 7), a także istnieje możliwość wydania decyzji o zakazie marszu (art. 9 i 10). Natomiast notyfikacja zgromadzenia stacjonarnego ma być w założeniu prostsza – ma polegać na przekazaniu informacji właściwemu komendantowi Policji w zasadzie najpóźniej na 12 godzin przed rozpoczęciem zgromadzenia (art. 14 ust. 1), przy czym wystarczające jest zawiadomienie telefoniczne (art. 14 ust. 3). W rozdziale 3 nie przewidziano też możliwości wydania decyzji o zakazie zgromadzenia.   

Rada Legislacyjna pragnie jednak odnotować, że analiza projektu prowadzi do wniosku, iż tak naprawdę dzieli on zgromadzenia na trzy kategorie:

– po pierwsze, marsze, o których mowa w art. 3 pkt 2 i rozdziale 2,

– po drugie, zgromadzenia stacjonarne, które nie powodują zagrożeń bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego na drogach publicznych ani utrudnień dla ruchu drogowego, w szczególności zmian w jego organizacji (por. art. 15 ust. 1); do tych zgromadzeń znajdują zastosowanie przepisy rozdziału 3,   

Państwo

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.