Publicystyka



Polska po 25 latach: Gospodarka

diagnoza społeczna| hiperinflacja| Karol Modzelewski| Leszek Balcerowicz| okrągły stół| PRL| Tadeusz Mazowiecki| Unia Europejska| współczynnik Giniego| wzrost PKB

włącz czytnik

A jak to wygląda w sferze społecznej?

Ekonomiści nie lubią odwoływać się do wyników badań socjologicznych. Ja się natomiast odwołam do badań Centrum Badania Opinii Publicznej oraz do publikowanych raportów Diagnoza Społeczna wielodyscyplinarnego zespołu prof. Janusza Czapińskiego. Oba zespoły, każde z nich przy pomocy rożnych technik, badając zupełnie różne grupy respondentów, starały się uzyskać społeczną ocenę dokonujących się przemian. Poszukiwano odpowiedzi w dwóch różnych płaszczyznach. Pytano o ocenę zmian sytuacji życiowej własnej i swoich rodzin, oraz o ocenę stanu sytuacji kraju. Lustrzanym przeciwieństwem stanu, w którym rodzinie żyje się lepiej (CBOS) jest malejący stopień niedostatecznych dochodów na zaspokojenie potrzeb rodziny (Diagnoza) – a zatem bez względu na to jako formułowane jest pytanie, dynamika oceny sytuacji własnej rodziny respondentów dowodzi, że żyje się nam z roku na rok lepiej niż poprzednio.

Zamieszczone szacunki współczynnika Giniego wskazują, że stopień dysproporcji dochodowych jakkolwiek jest rosnący w latach 90. z 32 do 34 punktów, to nie odbiegają one znacznie od wartości wybranych krajów zachodniej Europy. Natomiast po wejściu Polski do Unii Europejskiej, gdy 46% funduszy skierowane było na obszary wiejskie, a z tego 25%  funduszy przeznaczono na bezpośrednie dopłaty dla gospodarstw rolnych. Wypłaty pieniędzy z funduszu europejskich w istotnym stopniu wyrównało poziom życia na wsi, w szczególności rolników w odniesieniu do mieszkańców miast. W ostatnich 10 latach obserwujemy stałe zmniejszanie dysproporcji dochodowych ludności kraju wyrażonych współczynnikiem Giniego, którego wartość spada z 34 w 2004 roku do 30 w 2013 roku.  
Znacznie gorzej respondenci oceniają ogólną sytuację gospodarczą Polski. Jak to podkreślają autorzy Diagnozy Społecznej rosnący poziom zaspokojenia potrzeb, i poprawiająca się sytuacja rodziny (CBOS) jest wynikiem indywidualnego działania i inicjatywy, a nie ogólnej poprawy warunków życia w kraju, lub działań władz. Warto się przyjrzeć zmianom ocen w różnych okresach; daje się wydzielić trzy okresy; lata 1992-1997, 1998-2004 i 2005-2014.

Publicystyka

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.