W ubiegłym roku na stronie nowojorskiej giełdy WWW.nasdaq.com ukazał się krótki tekst Arturo Brisa pod znamiennym tytułem „8 przyczyn nowego globalnego kryzysu finansowego”[11]. Na wstępie autor zwraca uwagę, że według danych NBER [Narodowego Biura Badań Gospodarczych] w latach 1945-2008 gospodarka amerykańska doświadczała dość częstych – średnio co 58 miesięcy (4 lata i 10 miesięcy) – wahań i załamań finansowych. Powiada on, zgodnie z jego szacunkami możemy oczekiwać, że kolejne załamanie nastąpi na przełomie lat 2015/2016. Oczekiwanie na taki tok wydarzeń nie wynika tylko ze średnich statystyk NBER.  Ma ono swoje przyczyny, które autor kolejno wymienia. Są to: 1) bańki rosnących cen akcji i papierów na giełdach światowych; 2) rozszerzające się działania shadow banking na gospodarkę chińską; 3) spadek cen na rynkach energetycznych: paliw płynnych i gazu; 4)bańki cenowe na rynkach nieruchomości; 5) spadek ocen ratingowych wielkich korporacji, 6) niestabilność polityczna na Ukrainie, w Syrii i na Bliskim Wschodzie; 7) rosnące dysproporcje między bogatymi i biednymi; 8) kryzysowy stan nadmiernej gotówki na rynkach finansowych.

Podążając śladem myśli autora, ale zmieniając też kolejność rzeczy warto posłużyć się pewną logiką przyczynowo-skutkową – od stanów mikro- do stanów makro. Należy zatem wyjść od licznych stanów mikroekonomicznych; kondycji ekonomicznej firm i korporacji [punkty 5 i 8], sprawdzić ich oddziaływania na rynki kapitałowe (akcji i nieruchomości) [punkty1 i 4], w tym w szczególności  stanu systemu bankowego w Chinach [ punkt 2] oraz sytuacje na rynku surowcowym; ropy i gazu ; niestabilności politycznej na Ukrainie, w Syrii i krajów arabskich [punkty 3 i 6]; efektem owych stanów na światowym rynku finansowym jest stan kryzysowy wywołany rosnącymi dysproporcjami między bogatymi i biednymi na dwóch poziomach, wewnątrz poszczególnych krajów i pomiędzy państwami [punkt 7].