Foto: Wikipedia.org

18 czerwca 2013 Trybunał Sprawiedliwości unii Europejskiej w Luksemburgu uznał, że treść opinii prawnej sporządzonej przez kancelarię adwokacką lub też decyzji wydanej przez krajowy organ ochrony konkurencji nie pozbawia zachowania przedsiębiorstwa jego antykonkurencyjnego charakteru i nie chroni go przed nałożeniem grzywny. Krajowe organy ochrony konkurencji mogą odstąpić od nałożenia grzywny jedynie wyjątkowo, w przypadku, gdy dane przedsiębiorstwo wzięło udział w krajowym programie współpracy.( Wyrok w sprawie C-681/11).

Spółka Schenker i 30 innych spółek były członkami austriackiej konferencji spedytorów ładunków zbiorowych Spediteurs-Sammelladungs-Konferenz (SSK), będącej wspólnotą interesów części członków centralnego zrzeszenia spedytorów (Zentralverband der Spediteure). To zrzeszenie jest reprezentantem zbiorowych interesów spedytorów i usługodawców logistycznych z koncesją spedycyjną.

SSK została założona w 1994 r. jako spółka prawa cywilnego pod warunkiem zawieszającym uzyskania zezwolenia austriackiego sądu antymonopolowego (Kartellgericht). Jej celem było umożliwienie nadawcom i konsumentom końcowym uzyskania korzystniejszych stawek samochodowych i kolejowych ładunków zbiorowych. Dzięki stworzeniu identycznych warunków konkurencji wspierana była dozwolona konkurencja między jej członkami.

Postanowieniem z 1996 r. austriacki sąd antymonopolowy stwierdził, że SSK jest kartelem nieznaczącym w rozumieniu przepisów austriackiego prawa. Również zaangażowana jako doradca kancelaria adwokacka wyspecjalizowana w prawie antymonopolowym zajęła stanowisko, że SSK jest kartelem nieznaczącym i nie podlega z tego względu zakazowi karteli.

W dniu 11 października 2007 r. Komisja Europejska powiadomiła, że jej pracownicy dokonali niezapowiedzianych kontroli w biurach należących do różnych oferentów międzynarodowych usług spedycyjnych oraz że ma ona podstawy przyjąć, iż skontrolowane przedsiębiorstwa mogły naruszyć przepisy prawa Unii zakazujące praktyk handlowych ograniczających konkurencję.

Oberlandesgericht Wien (sąd apelacyjny w Wiedniu) stanął na stanowisku, że przedsiębiorstwom tym nie można zarzucić zawinionego dokonywania uzgodnień cenowych ze względu na to, iż mogą się one powołać na postanowienie sądu antymonopolowego stwierdzające, że zawarte przez nie porozumienie stanowi kartel nieznaczący. Zdaniem tego samego sądu SKK nie wywierała wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi i nie doszło do jakiegokolwiek naruszenia prawa Unii. Przedsiębiorstwom tym nie można zarzucić zawinionego działania również ze względu na to, iż przed przystąpieniem do kartelu zasięgnęły w przedmiocie zgodności z prawem swego zachowania opinii prawnej kancelarii adwokackiej.