W skład Sądu Konstytucyjnego wchodzi 13 sędziów, ich kadencja trwa 12 lat. Pod-stawowe reguły mianowania sędziów konstytucyjnych określa konstytucja, a także ustawa nr 38 z dnia 20 stycznia 1993 r. o organizacji Sądu Konstytucyjnego Republiki Słowackiej, postępowaniu przed nim oraz o pozycji jego sędziów (ustawa nr 38/1993) oraz ustawa nr 350 z dnia 24 października 1996 r. w sprawie regulaminu wewnętrznego Rady Narodowej Republiki Słowackiej (ustawa nr 350/1996). Akty te wzajemnie się konstytucji wynika jednak podstawowa norma kompetencyjno-proceduralna. Zgodnie z tą regulacją sędziów mianuje Prezydent Republiki Słowackiej na wniosek Rady Narodowej, która przedstawia podwójną liczbę kandydatów na sędziów, którzy mają zostać mianowani. Sędzia Sądu Konstytucyjnego przejmuje swoje obowiązki z chwilą złożenia przysięgi przed Prezydentem Republiki Słowackiej.

III. PROCEDURA POWOŁYWANIA SĘDZIÓW SĄDU KONSTYTUCYJNEGO

Procedura powoływania sędziów konstytucyjnych obejmuje trzy etapy: zgłaszanie kandydatów, wybór kandydatów na sędziów, mianowanie sędziów Sądu Konstytucyjnego.

Prawo zgłaszania Radzie Narodowej propozycji kandydatów na sędziów konstytucyjnych przysługuje podmiotom wymienionym w § 11 ustawy nr 38/1993. Mogą z tego uprawnienia skorzystać wszyscy członkowie Rady Narodowej, rząd, prezes Sądu Konstytucyjnego, prezes Sądu Najwyższego, prokurator generalny, prawnicze organizacje zawodowe oraz instytucje akademickie. Różnorodność organów i instytucji uprawnionych do zgłaszania kandydatów ma służyć zapewnieniu, by wśród kandydatów znaleźli się przedstawiciele różnych grup, zarówno sędziowie i inni prawnicy-praktycy, w tym prawnicy działający w ramach egzekutywy oraz w procesie legislacyjnym, jak i teoretycy prawa oraz pracownicy naukowi będący specjalistami z zakresu prawa konstytucyjnego. Należy to rozwiązanie ocenić pozytywnie, gdyż Rada Narodowa jest przy wyborze kandydatów na sędziów konstytucyjnych związana nominacjami innych podmiotów prowadzących praktykę prawniczą, co zwiększa szanse na zrównoważony skład Sądu Konstytucyjnego. Potrzeba „kombinowanego” składu Sądu Konstytucyjnego wynika jednoznacznie z zakresu jego kompetencji, obejmujących — z jednej strony — kontrolę konstytucyjności prawa in abstracto, wykładnię ustaw konstytucyjnych w sytuacjach spornych, a z drugiej — orzekanie o naruszeniu konstytucyjnych wolności i praw. Co istotne, prawo zgłaszania kandydatów ma prezes Sądu Konstytucyjnego. Jest to interesujące rozwiązanie, nie budzi bowiem wątpliwości, że prezes Sądu Konstytucyjnego kierujący jego pracami ma wiedzę, czy np. w składzie nie brakuje specjalistów (teoretyków lub praktyków) w danej dziedzinie.