Świat



Odmowa mianowania sędziów konstytucyjnych (casus Słowacji)

Andrej Kiska| Narodowy Bank Słowacji| Rada narodowa Republiki Słowackiej| Republika Slowacka| Sąd Konstytucyjny Republiki Slowackiej| ślubowanie| Słowacja

włącz czytnik

Konstytucja zawiera również w art. 134 ust. 3 zd. 2 zakaz ponownego mianowania sędzią Sądu Konstytucyjnego tej samej osoby. Został on wprowadzony ustawą konstytucyjną nr 90 z dnia 23 lutego 2001 r. Brzmienie tego przepisu, a właściwie terminu „ponowne mianowanie”, wydaje się jednoznaczne, ale może nastręczać wątpliwości. Z jednej strony, może być rozumiane w ten sposób, że osoba, która była sędzią konstytucyjnym, nigdy już nie może zostać mianowana do pełnienia tej funkcji. Z drugiej strony, dopuszczalna wydaje się interpretacja, że osoba taka nie może być mianowana sędzią Sądu Konstytucyjnego na okres kadencji przypadający bezpośrednio po upływającym już okresie piastowania funkcji sędziego konstytucyjnego, ale nie ma przeszkód, by została mianowana, jeśli zostanie zaproponowana jako kandydat już po upływie pewnego czasu od momentu wygaśnięcia poprzedniej kadencji. Wydaje się jednak, że ratio legis art. 134 ust. 3 zd. 2 było wykluczenie w ogóle dopuszczalności ponownego mianowania sędzią Sądu Konstytucyjnego osoby, która już tę funkcję pełniła. Taki dożywotni zakaz może stanowić gwarancję niezawisłości sędziów konstytucyjnych. Jedyny wyjątek od omawianego zakazu ustanawia art. 154b ust. 3 konstytucji, zgodnie z którym sędziowie mianowani przed wejściem w życie ustawy konstytucyjnej nr 90/2001 r. nie podlegają regulacji art. 134 ust. 3 zd. 2 konstytucji. Wyłączenie to wiązało się z faktem, że ustawa konstytucyjna nr 90/2001 zmieniła również czas trwania kadencji sędziego Sądu Konstytucyjnego z 7 na 12 lat.

Wybór kandydatów na sędziów należy do Rady Narodowej. Izba wybiera po dwóch kandydatów na każde stanowisko sędziego, które ma zostać obsadzone. Podmioty uprawnione zgłaszają kandydatów do Komisji Konstytucyjnej, która przedstawia kandydatury wraz ze swoją opinią przewodniczącemu Rady Narodowej. Głosowanie przeprowadza się na kolejnym posiedzeniu izby. Wybrani zostają kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę głosów oddanych w głosowaniu tajnym, pod warunkiem że stanowią one większość głosów obecnych członków Rady (większość absolutna). Jeżeli kandydaci nie zostaną wyłonieni, głosowanie powtarza się, a w przypadku niepowodzenia przeprowadza się nowy wybór.

Świat

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.