W 3 numerze Przeglądu Sejmowego znalazła się ciekawa analiza wyroków sądów konstytucyjnych Ukrainy i Federacji Rosyjskiej związanych z aneksją Krymu przez FR.

I. Prezydent Federacji Rosyjskiej 21 marca 2014 r. uroczyście podpisał dwie usta­wy dotyczące zmiany statusu prawnego Krymu i miasta Sewastopol: federalną ustawę konstytucyjną nr 6 o przyjęciu do Rosyjskiej Federacji nowych podmiotów — Repu­bliki Krymu i miasta federalnego Sewastopol oraz federalną ustawę nr 36 o ratyfikacji Umowy między Rosyjską Federacją i Republiką Krym o przyjęciu do Rosyjskiej Fe­deracji Republiki Krymu i ustanowieniu w składzie Rosyjskiej Federacji nowych podmiotów[1]. Ustawy te zostały uchwalone dzień wcześniej przez Dumę Państwową i za­ledwie kilka godzin wcześniej przez Radę Federacji. Prezydent wydał także dekret o utworzeniu Krymskiego Okręgu Federalnego ze stolicą w Symferopolu[2].

Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej 19 marca 2014 r. [3], na wniosek prezyden­ta Federacji Rosyjskiej, jednogłośnie stwierdził zgodność z konstytucją umowy mię­dzy Rosyjską Federacją i Republiką Krym o przyjęciu do Rosyjskiej Federacji Repu­bliki Krymu i ustanowieniu w składzie Rosyjskiej Federacji nowych podmiotów[4].

Artykuł 1 ust. 2 federalnej ustawy konstytucyjnej nr 6 o przyjęciu do Rosyjskiej Federacji nowych podmiotów — Republiki Krymu i miasta federalnego Sewastopol stanowi, iż przyjęcie do Federacji Rosyjskiej Krymu i Sewastopola następuje m.in. na podstawie „rezultatów ogólnokrymskiego referendum przeprowadzonego 16 marca 2014 r. w Autonomicznej Republice Krymu i mieście Sewastopol” oraz „deklaracji niepodległości Autonomicznej Republiki Krymu i miasta Sewastopol”. Niemalże w tym samym czasie Sąd Konstytucyjny Ukrainy uznał, że zarówno referendum na Krymie, jak i deklaracja niepodległości Autonomicznej Republiki Krymu i miasta Se­wastopol są niezgodne z konstytucją Ukrainy.

Tym samym mamy do czynienia z niespotykaną sytuacją. Sądy Konstytucyjne dwóch rożnych państw orzekają o zgodności ze swoimi konstytucjami aktów praw­nych, które po części dotyczą tej samej materii.

II. Sąd Konstytucyjny Ukrainy 14 marca 2014 r. rozpatrzył wnioski przewodniczą­cego Rady Najwyższej Ukrainy pełniącego obowiązki prezydenta Ukrainy oraz pełno­mocnika Rady Najwyższej Ukrainy do spraw Praw Człowieka o zbadanie zgodności z konstytucją Ukrainy uchwały Rady Najwyższej Autonomicznej Republiki Krymu z 6 marca 2014 r. nr 1702-6/14 o przeprowadzeniu ogólnokrymskiego referendum[5].