Badający sprawę Sąd Konstytucyjny Republiki Słowackiej w lipcu 1997 roku orzekł, że przyjęta przez RN uchwała narusza konstytucję. Zgłoszona przez część posłów propozycja przywrócenia mandatu nie uzyskała jednak wymaganej większości. W tym czasie na Słowacji odbyły się nowe wybory parlamentarne, w których Gaulieder nie startował. Nowy parlament w grudniu 1998 roku wyraził ubolewania, iż w poprzedniej kadencji nie zdołano naprawić naruszenia praw posła. 3 lutego 2000 roku uchwała z 1996 roku została uchylona.

Gaulieder w skardze do Europejskiej Komisji Praw Człowieka zarzucił pozbawienie go mandatu poselskiego i w związku z tym naruszenie art. 3 Protokołu nr 1 (prawo do wolnych wyborów) oraz art. 4 ust. 1, art. 10, art. 11, art. 13 i art. 14 konwencji. Komisja jednogłośnie uznała, ze nastąpiło naru­szenie art. 3 Protokołu nr 1.
Rząd słowacki w lutym 2000 roku poinformował ETPCz, iż doszło do ugody skarżącego z władzami. Wynikało z niej, że były poseł spotka się osobiście z premierem, a rząd wyda komunikat prasowy wyrażający ubolewanie z po­wodu pozbawienia go mandatu oraz odmowy szybkiej naprawy naruszenia zasad rządów prawa w jego sprawie. Rząd ubolewał również z powodu niewłaściwych komentarzy swego pełnomocnika przed trybunałem. Gaulieder otrzymał odszkodowanie w wysokości 1 399 148 koron słowackich oraz symboliczną jedną koronę jako zadośćuczynienie za krzywdę moralną. Władze zwróciły mu także poniesione koszty procesu.

Rozpatrując sprawę ETPCz uznał, iż zawarta ugoda spełniła wymogi wynikające z obowiązku poszanowania praw człowieka i skreślił ją z listy.

Pod wpływem tego orzeczenia nie tylko uregulowano regulamin parlamentarny, lecz także zmieniono treść art. 81 konstytucji, dodając pierwsze zdanie, które brzmi „Poseł może się zrzec swojego mandatu, ogłaszając to osobiście podczas posiedzenia Rady Narodowej Republiki Słowackiej”.