2. Prawo europejskie oraz organy Unii Europejskiej wpływające na system praw i wolności na Słowacji.
Szczególnym źródłem prawa w Republice Słowackiej są prawnie wiążące akty Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej, mające pierwszeństwo przed ustawami.

Po ratyfikacji umowy o przystąpieniu do UE Słowacja zobowiązała się do przyjęcia do własnego systemu prawnego acquis communautaire, które obejmuje wszystkie traktaty założycielskie i akcesyjne oraz umowy międzynarodowe je zmieniające, przepisy wydawane na ich podstawie przez organy Wspólnot, umowy międzynarodowe zawarte przez Wspólnoty i UE, orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji, a także deklaracje i rezolucje oraz zasady ogólne prawa wspólnotowego.

Do organizacji i instytucji mających wpływ na ochronę praw i wolności w Republice Słowackiej oprócz tych, które działają w ramach UE, należą Rada Europy oraz ETPCz. Słowacja została członkiem Rady Europy 30 czerwca 1993 roku. Najważniejszym aktem z zakresu ochrony praw i wolności jest europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Niewątpliwie konwencja była inspiracją dla twórców regulacji konstytucyjnych z zakresu ochrony praw i wolności na Słowacji.

Ważną rolę w zakresie ochrony praw i wolności na Słowacji odgrywają orzeczenia ETPCz, europejskiego organu sądownictwa międzynarodowe­go, powołanego na mocy EKPCz do kontroli przestrzegania praw człowieka. Trybunał rozstrzyga skargi wniesione na podstawie wspomnianego art. 34 konwencji.

Trybunał niejednokrotnie rozstrzygał sprawy dotyczące naruszeń dokonanych wobec osób fizycznych przez słowackie organy państwowe. Jedno z pierwszych takich orzeczeń ETPCz dotyczyło braku możliwości odwoła­nia się od decyzji w sprawie wykroczeń. Trybunał uznał skargę, przyznając odpowiednie odszkodowanie i jednocześnie w swoim wyroku zobowiązał Republikę Słowacką do zmiany regulacji prawnej zawartej w ustawie o wykroczeniach, tak by wszystkie decyzje dotyczące wykroczeń mogły podlegać zbadaniu przez sądy (a zatem możliwości odwołania w drodze sądowej).

Dwie sprawy miały istotny wpływ na porządek prawny na Słowacji, a ściślej – na zmianę regulacji konstytucyjnych
Pierwszą jest – szeroko komentowana zarówno w Republice Słowackiej, jak i za granicą – sprawa posła Frantiska Gaulieder’a, w której chodziło o naruszenie prawa do własnych przekonań i poglądów politycznych, wolnego wyboru oraz naruszenie mandatu poselskiego. Gaulieder we wrześniu 1994 roku został posłem do słowackiego parlamentu Przed wyborami, w porozumieniu z Ruchem na Rzecz Demokratycznej Słowacji, został wpisany na jego listę. W końcu listopada 1996 roku poinformował przewodniczącego parlamentu o wycofaniu się z klubu parlamentarnego Ruchu na Rzecz Demokratycznej Słowacji. Dwa dni później do prezydium RN wpłynął list, z którego wynikało, że Gaulieder składa mandat. Podczas debaty parlamentarnej poprzedzającej głosowanie w tej sprawie Gaulieder zaprzeczał, jakoby miał zamiar rezygnować. Słowacki parlament podjął jednak uchwałę przyjmującą jego rezygnację.