TK



A. Rzepliński w Senacie: Nie odwracajmy się od naszego wspólnego sukcesu!

Andrzej Rzepliński| Konstytucja RP| orzecznictwo TK| Senat| sprawa 47/15| Trybunał Konstytucyjny| ustawa o Trybunale Konstytucyjnym

włącz czytnik

Do orzeczeń fundamentalnych dla ustroju Państwa Polskiego należą niewątpliwie cztery wyroki w sprawach ustaw o Trybunale Konstytucyjnym - wyrok z 3 grudnia 2015 r., w sprawie niektórych przepisów ustawy o Trybunale z 2015 r. w jej pierwotnym brzmieniu[7], wyrok z 9 grudnia 2015 r., w sprawie listopadowej nowelizacji ustawy o Trybunale[8], wyrok z 9 marca 2016 r., w sprawie nowelizacji grudniowej[9], oraz wyrok z 11 sierpnia 2016 r., w sprawie lipcowej ustawy o Trybunale z 2016 r.[10]. W każdym z nich Trybunał stwierdził niekonstytucyjność - w trzech przypadkach niektórych zaskarżonych przepisów[11], w jednym - całej ustawy[12]. Do dwóch wyroków tegorocznych jeszcze w moim wystąpieniu powrócę. Wyroki w tych sprawach zapadły dlatego, że podmioty uprawnione do inicjowania postępowania przed Trybunałem dostrzegając problemy konstytucyjności tych ustaw, skierowały do Trybunału wnioski w sprawie kontroli ich konstytucyjności.

*****

Efektywna ochrona Konstytucji, a więc przede wszystkim zapisanych w niej zasad ustroju Rzeczypospolitej: demokracji, rządów prawa, sprawiedliwości oraz wolności i praw człowieka i obywatela, wymaga skutecznej współpracy z Trybunałem wielu podmiotów, parlamentu, Prezydenta, rządu, sądów oraz władz samorządu terytorialnego, ale i partnerów społecznych: pracodawców, organizacji zawodowych, kościołów i związków wyznaniowych, organizacji pozarządowych i poszczególnych obywateli. Z perspektywy Trybunału efektem tej współpracy może być, o ile podmiot inicjujący postępowanie o kontrolę konstytucyjności prawa dostarczy mocnych argumentów na rzecz niekonstytucyjności danej normy prawnej - jej derogacja, czyli usunięcie z systemu prawnego. Trybunał sam nie stanowi prawa. Po wyroku stwierdzającym niekonstytucyjność, do przywrócenia stanu konstytucyjności prawa najczęściej potrzebna jest reakcja prawodawcy pozytywnego, który, o ile to konieczne, uzupełnia system prawny o normę zgodną z Konstytucją. Wówczas stan konstytucyjności konkretnego aktu normatywnego zostaje przywrócony. Na tym polega wykonywanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego przez prawodawcę.

Konstytucyjny obowiązek wykonywania orzeczeń Trybunału i przywracania stanu konstytucyjności prawa ciąży na podmiotach inicjujących postępowanie prawodawcze. Szczególną rolę odgrywają dwa z nich - Senat i Rada Ministrów. W 2007 r. Senat dodał do swojego regulaminu rozdział IXa pt. „Wykonywanie orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego”[13]. W ten sposób wyraźnie potwierdził swoją ważną rolę w działaniach doskonalenia naszego porządku prawnego. Daje się przy tym zauważyć, że Senat, prawidłowo tę aktywność ukierunkowuje, ponieważ koncentruje się na wykonaniu wyroków, które nie wiążą się z nakładami finansowymi nieprzewidzianymi w ustawie budżetowej. W odniesieniu do tych ostatnich wyroków główna rola przypada natomiast Radzie Ministrów. Swoją rolę w wykonywaniu wyroków może mieć również Prezydent, który inicjuje większość postępowań prawodawczych podstawowych aktów regulujący ch ustrój sądów.

Trybunał Konstytucyjny,Państwo

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.