*****

Dalsza część mojego wystąpienia będzie dotyczyć wydarzeń o fundamentalnym znaczeniu ustrojowym, które rozpoczęły się w roku 2015 - czyli roku sprawozdawczym, ale swoją kontynuację mają w roku 2016. Wobec tego trzymanie się ścisłych granic kalendarzowych jest niemożliwe. Dwie ustawy nowelizujące ustawę o TK wydane pod koniec 2015 r. poprzedzały wydanie ustawy w 2016 r. Analogicznie, wyroki TK z grudnia 2015 r. (sprawy K 34/15 i K 35/15) tworzyły jeden ciąg orzeczeń z wyrokami już z 2016 r. (sprawy K 47/15 i K 39/16).

W tym roku niestety nie rozpatrzymy tak wielu spraw i nie wydamy tak wielu orzeczeń jak w zeszłym roku. Trybunał stara się działać normalnie, ale jego prace są nieustannie utrudniane przez działania niektórych innych organów władzy publicznej, stojące w sprzeczności z konstytucyjną zasadą podziału, równoważenia się i współdziałania władz oraz z konstytucyjną zasadą niezależności i odrębności władzy sądowniczej. Niewykonanie do tej pory wyroku Trybunału z 3 grudnia 2015 r.[22] przez Prezydenta skutkuje tym, że trzech sędziów Trybunału, czyli 1/5 jego składu, prawidłowo wybranych przez Sejm poprzedniej kadencji nie może rozpocząć urzędowania.

Gdyby wspomniany wyrok został uszanowany przez Sejm i Prezydenta, to skala kryzysu konstytucyjnego byłaby dużo mniejsza, a być może byłby on już zażegnany. Niewykonanie wyroku nie napawa mnie optymizmem co do obsady stanowisk sędziowskich po trzech kolejnych sędziach - w tym po mnie - których kadencja minie w czasie bieżącej kadencji Sejmu.

Trybunał stoi na stanowisku, będącym konsekwencją jego grudniowego wyroku, że wybór sędziów Trybunału Konstytucyjnego w październiku 2015 r. został ważnie dokonany. Polski system prawny, w szczególności Regulamin Sejmu, nie zna takiego rodzaju uchwał jak uchwały i stwierdzenie braku mocy prawnej uchwał powołujących określone osoby na określone stanowiska, na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich, sędziego TK, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. W porządku prawnym RP uchwały tego rodzaju nie istnieją.