Zauważyć przy tym należy, iż uzasadnienie projektu nie poświęca tej kwestii specjalnej uwagi, ani w obrębie art. 51 i 62 (vide: str. 12-13 uzasadnienia), ani art. 102 (vide: str. 20 uzasadnienia). W tym drugim miejscu uzasadnienie objaśnia jedynie istotę przedmiotu rozstrzygnięcia[24], nie odnosząc się wprost do problemu dopuszczalności badania przez Trybunał Konstytucyjny „z urzędu”, czy dany organ posiadał kompetencję do wydania kwestionowanego aktu prawnego oraz czy został dochowany tryb wydania tegoż aktu, określony przez właściwe przepisy prawa.

Podsumowując, opiniujący uważa, że o ile zamysłem projektu było zawężenie obecnie przyjętych reguł rekonstrukcji wzorca kontroli konstytucyjności przez Trybunał – rozwiązanie to nie zasługuje na aprobatę, toteż sugeruje odpowiednią modyfikację projektu, choćby poprzez sprecyzowanie kryteriów kontroli, jak to ma miejsce w obecnym stanie prawnym (art. 42 uTK).

14) Pewną wątpliwość budzi unormowanie trybu zwalniania w postępowaniu przed Trybunałem od obowiązku zachowania tajemnicy świadka lub biegłego, przesłuchiwanego co do okoliczności stanowiących informację niejawną o klauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne”. Projekt uprawnia w tym względzie „uprawniony organ”, z uwagi jedynie na ważny interes państwa, przy czym świadek lub biegły „nie korzysta z prawa odmowy złożenia zeznań”, jeżeli Trybunał uzna taką odmowę zgody za nieuzasadnioną (art. 56 ust. 2 i 3).

Wprawdzie unormowanie to w istotnym zakresie powtarza obecne rozwiązanie (por. art. 23 ust. 3 i 4 uTK z 1997 r.), a po części nawiązuje do procedury karnej (por. art. 179 k.p.k.), jednak opiniujący sugeruje zmianę tych postanowień, poprzez bezpośrednie uprawnienie Trybunału do zwalniania przesłuchiwanych osób od obowiązku zachowania tajemnicy. Wydaje się, że ranga postępowania przed Trybunałem w pełni uzasadnia takie rozwiązanie, nawet jeśli towarzyszyłaby temu konieczna modyfikacja odpowiednich uregulowań ustawowych.