• dokładnością – odzwierciedlaniem w sposób trafny i wiarygodny rzeczywistości,
• aktualnością – dostępnością w takim czasie, aby podmiot pozyskujący informację mógł rozpocząć na jej podstawie odpowiednie działanie,
• kompletnością – dostarczeniem podmiotowi pozyskującemu informacje potrzeb­nych mu faktów i szczegółów,
• odpowiedniością – pewnością, że informacja jest użyteczna dla podmiotu ją po­zyskującego w jego szczególnych warunkach i w odniesieniu do jego konkretnych potrzeb, wiarygodnością – rzetelnością, prawdziwością informacji, która zasługuje na zaufanie.

Kompletność informacji publicznej zapewni przestrzeganie przez podmioty pu­bliczne reguł interoperacyjności, gwarantujących swobodną wymianę właściwych da­nych. W przypadku ponownego wykorzystania informacji publicznych w systemach teleinformatycznych kluczowe znaczenie z punktu widzenia spełniania przez nie ce­chy odpowiedniości będzie miało ich udostępnianie w postaci umożliwiającej maszy­nowy odczyt. Szczególnie pożądane jest wykorzystanie w takich sytuacjach otwartych standardów formatów danych opartych na języku XML.

Procesy przetwarzania informacji w sektorze publicznym winny posiadać elemen­ty składowe zapewniające kontrolę i zarządzanie ich jakością, pozwalając osiągnąć wyższe standardy udostępniania wartościowych z punktu widzenia podmiotów zain­teresowanych informacji publicznych, co przełoży się na bezpośrednie korzyści spo­łeczne i gospodarcze.

Dojrzałe społeczeństwa informacyjne cechują się wysokim stopniem otwartości. Bez wątpienia zatem sektor publiczny, z racji swojej dominującej pozycji jako dysponenta informacji na płaszczyźnie krajowej i europejskiej oraz ze względu na to, że jego podstawowym źródłem utrzymania są powszechne daniny publiczne, powi­nien dążyć do zdefiniowania możliwie jak najszerszego zakresu dostępu do posiada­nych zasobów informacyjnych. Pożądane byłoby zbudowanie przez sektor publiczny informacyjnej chmury, opartej na możliwościach TIK, która mogłaby oferować podmiotom prywatnym dostęp do oczekiwanej informacji i wiedzy wysokiej jako­ści, w swobodnie wybranym miejscu i czasie oraz dowolnym powszechnie uznanym standardzie wymiany danych. Takie podejście spowodowałoby powolne zacieranie się granic pomiędzy właściwościami i zadaniami poszczególnych instytucji oraz określo­nymi trybami dostępu do informacji publicznej, doprowadzając do stworzenia opty­malnego i spójnego modułu systemu informacyjnego państwa.

5. Perspektywy rozwoju urzędowego publikatora teleinformatycznego Biuletynu informacji Publicznej i centralnego Repozytorium informacji Publicznych

W doktrynie wskazuje się, że urzędowy publikator teleinformatyczny, jakim jest Biuletyn Informacji Publicznej stał się najbardziej widocznym przejawem wdrożenia ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.d.i.p. został on uznany przez ustawodawcę za podstawową ścieżkę udostępniania informacji pu­blicznych, umożliwiającą bezpłatny, powszechny, swobodny, nieograniczony czasowo i miejscowo do nich dostęp przez sieć Internet w trybie bezwnioskowym. Obecnie minister właściwy do spraw informatyzacji na podstawie kompetencji zawartej w art. 9 ust. 4 pkt 3 u.d.i.p. zaoferował instytucjom wykonującym zadania publiczne Scentrali­zowany System Dostępu do Informacji Publicznej, który jest aplikacją umożliwiają­cą kompleksowe bezpłatne prowadzenie stron podmiotowych BIP, zapewniającą także ich ujednolicenie, ułatwienie wyszukiwania informacji oraz integrację z ePUAP.