Terminy „wyczekiwania” na rozstrzygnięcie sprawy mają dotyczyć prawie wszystkich spraw zawisłych przed Trybunałem. Rozstrzyganie spraw na rozprawie jest według projektodawców zasadą, od której projekt ustawy przewiduje tylko jeden wyjątek w art. 59 ust. 2 projektu ustawy. Dodatkowo art. 25 ust. 4 projektu ustawy przyznaje Prezydentowi i Prokuratorowi Generalnemu  (Ministrowi  Sprawiedliwości)  termin  60  dni  na  wystąpienie  z  wnioskiem o uznanie sprawy „za szczególnie zawiłą” i przekazanie jej do rozpoznania przez pełny skład Trybunału. W takiej sytuacji zachodzi obawa, że rozprawy w sprawach zainicjowanych w trybie wniosków i pytań prawnych mogłyby się odbywać najwcześniej po upływie 120 dni od dnia poinformowania uczestników postępowania oraz Prezydenta o wpłynięciu wniosku lub pytania prawnego.

Zob. punkt 84-87 Opinii Komisji Weneckiej.

13.          Brak rozdziału lub spójnego zespołu przepisów, określających postępowanie Trybunału w sprawie stwierdzenia przejściowej przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta (art. 131 ust. 1 Konstytucji).

Uwagi:

Co do postępowania w sprawie stwierdzenia przejściowej przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta, projekt ustawy ogranicza się do określenia kręgu uczestników postępowania, którzy muszą wystąpić na rozprawie osobiście (art. 28 projektu ustawy) oraz wskazania obowiązku niezwłocznego przystąpienia do rozpatrzenia wniosku Marszałka Sejmu (art. 60 ust. 2 projektu ustawy).

W  wyroku   w   sprawie   K   47/15,   Trybunał   orzekł,   że   art.   1   pkt   15   ustawy z 22 grudnia 2015 r., uchylający rozdział 10 ustawy z 25 czerwca 2015 r. (zatytułowany „Postępowanie w sprawie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej”), jest niezgodny z art. 197 Konstytucji. W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał wskazał, że „uregulowanie trybu postępowania przed sądem konstytucyjnym w sytuacji kryzysowej, w razie gdyby Prezydent nie był w stanie zawiadomić Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu, jest obowiązkiem ustawodawcy wynikającym z art. 197 Konstytucji. Instytucja zastępstwa Prezydenta powinna gwarantować ciągłość działania urzędu głowy państwa w nadzwyczajnych sytuacjach. Z tego względu jest wymagane, aby uregulowania tej problematyki były pełne, spójne i jasne”.