Biorąc pod uwagę wskazane powyżej rozstrzygnięcie Trybunału w wyroku K 47/15, omawiany art. 60 ust. 1 projektu ustawy budzi wątpliwości z punktu widzenia zgodności z Konstytucją. Wskazanej powyżej konstatacji o niezgodności projektowanego rozwiązania z wyrokiem K 47/15 nie zmieniają   wyjątki wobec sytuacji określonych w art. 224 ust. 2 i art. 131 ust. 1 Konstytucji (art. 60 ust. 2 projektu ustawy) lub możliwość skrócenia 60-dniowego terminu o połowę w niektórych sprawach (art. 60 ust. 3 projektu ustawy).

Wymóg wyczekiwania na wyznaczenie rozprawy mimo braku racjonalnych powodów ku temu, narusza również prawo obywateli do rozpoznania ich sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki wówczas, gdy postępowanie przed Trybunałem inicjowane jest pytaniem prawnym lub skargą konstytucyjną. Rozwiązanie przyjęte w art. 60 projektu ustawy może przyczyniać się do przewlekłości postępowania przed Trybunałem, a także przewlekłości postępowania w sprawie zawisłej przed sądem występującym z pytaniem prawnym. Może również naruszać prawo do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, gwarantowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji i odpowiadające mu prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie,  przewidziane  w  art.  6  ust.  1  Konwencji.  Terminy  wskazane w art. 60 ust. 1 i 3 projektu ustawy są kilkukrotnie dłuższe wobec terminów przewidzianych w postępowaniach  sądowych,  w  których  za  wystarczające  uznaje  się  zawiadomienie o rozprawie z tygodniowym wyprzedzeniem (por. art. 149 § 2 zdanie trzecie Kodeksu postępowania cywilnego, art. 91 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i art. 353 § 1 Kodeksu postępowania karnego).