TK



Opinia w sprawie rezolucji wzywającej prezydenta do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego

Prezydent RP| rezolucja| sędziowie TK| Sejm| ślubowanie| Trybunał Konstytucyjny

włącz czytnik
Opinia w sprawie rezolucji wzywającej prezydenta do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego

Opinia w sprawie poselskiego projektu uchwały wzywającej Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. oraz odebrania ślubowań od sędziów Trybunału Konstytucyjnego

1.

I. TEZY OPINII

1. Dopuszczalne jest podjęcie przez Sejm uchwały stanowiącej rezolucję wzywającą Prezydenta RP do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. oraz odebrania ślubowań od sędziów Trybunału Konstytucyjnego; nie będzie mieć ona jednak mocy wiążącej.

2. Istnieje konieczność dokonania zmian w prawie, uwzględniających konsekwencje wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r.

II. PRZEDMIOT OPINII

Przedmiotem opinii jest złożony przez grupę posłów w dniu 9 grudnia 2015 r. projekt uchwały wzywającej Prezydenta RP do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. oraz odebrania ślubowań od sędziów Trybunału Konstytucyjnego. III.      TREŚĆ OPINII

W opinii należy rozważyć dwie kwestie: dopuszczalność podjęcia przez Sejm przedmiotowej uchwały oraz jej charakteru; treść uchwały.

1. Prawo stanowienia przez Sejm uchwał wynika bezpośrednio z konstytucji (np. art. 90 ust. 4; art. 113; art. 120 zdanie drugie; art. 121 ust. 3, art. 156 ust. 2 czy art. 159 ust. 1). Niewątpliwie nie można jednak mówić o tym, że uchwały — nawet tylko z formalnego punktu widzenia — stanowią kategorię jednolitą. Stąd też w doktrynie dokonuje się wiele ich klasyfikacji. Istotne jest również to, że część z nich przybiera formę aktów stosowania prawa, jak i to, że część nie ma charakteru źródeł prawa oraz nie jest wiążąca (szerzej zob. A. Bień-Kacała, Źródła prawa wewnętrznego w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r., Toruń 2013, s. 236, 248 i n.).

Jako podstawę przedłożenia projektu uchwały posłowie wnioskodawcy wskazali art. 33 rS z 1992 r., mający charakter kompetencyjny. Spełnione są też wymogi formalne z art. 34 ust. 1 rS: projekt uchwały został przedłożony w formie pisemnej, jest podpisany przez grupę 30 posłów, czyli większą niż wymagana liczba 15 posłów, oraz został wskazany przedstawiciel wnioskodawców upoważniony do reprezentowania ich w pracach nad tym projektem.

Grupa posłów, przedkładając projekt uchwały Sejmu, uczyniła jej adresatem Prezydenta RP. Użyta w tytule uchwały, jak i w jej pierwszym zdaniu formuła „wzywa” nakazuje — w mojej opinii — traktować uchwałę jako projekt uchwały przewidzianej w art. 69 ust. 1 pkt. 1 rS, a więc rezolucji. Rezolucja, zgodnie z tą regulacją, jest bowiem wezwaniem określonego organu państwowego do podjęcia wskazanego w rezolucji jednorazowego działania.

Poprzednia 1234 Następna

Trybunał Konstytucyjny

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.