Krzysztof Skotnicki

2.

W dniu 15 grudnia 2015 r. szef Kancelarii Sejmu, zgodnie z decyzją Prezydium Sejmu, zlecił sporządzenie w Biurze Analiz Sejmowych opinii prawnej w sprawie poselskiego projektu uchwały wzywającej Prezydenta RP do wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2015 r. oraz odebrania ślubowań od sędziów Trybunału Konstytucyjnego.

Na marginesie tytułu przedłożonego projektu uchwały można zauważyć, że zawarto w nim wprost konieczne stwierdzenie, że chodzi o „uchwałę Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej”, jak i — niezgodnie z utrwalonymi zasadami — określono konkretną datę „podjęcia” uchwały („z dnia 9 grudnia 2015 r.”). Widoczny upływ czasu sprawia, że ta data jest już w ewentualnym postępowaniu bezprzedmiotowa, ale zapewne posłowie wnioskodawcy mieli na względzie przede wszystkim datę złożenia swojego projektu.

Projekt uchwały wniosła grupa posłów Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska w dniu 9 grudnia 2015 r., powołując się na art. 33 rS. Przywołany przepis regulaminowy ma charakter jedynie kompetencyjny i stanowi, że projekt uchwały Sejmu może być — z podanymi w nim zastrzeżeniami — wniesiony m.in. przez co najmniej 15 posłów podpisujących projekt. Wymóg regulaminowy został tu spełniony z naddatkiem, projekt jest bowiem opatrzony podpisami 30 posłów. Pisemna forma projektu i wskazanie przedstawiciela wnioskodawców oznaczają też spełnienie wymogów z art. 34 ust. 1 rS w zakresie wymagań formalnych projektów. Projekt został opatrzony uzasadnieniem, aczkolwiek w świetle wymogów regulaminowych nie było to konieczne, jako że — co do zasady — marszałek Sejmu może zażądać dołączenia uzasadnienia do projektu uchwały, jeżeli nakłada ona na określone podmioty obowiązki (art. 34 ust. 6), z czym w omawianej sytuacji nie mamy do czynienia. Nie ma więc przeszkód natury formalnej, jeśli chodzi o dalsze postępowanie z wniesionym projektem uchwały.