Rezolucja Sejmu jest powszechnie traktowana jako jeden z instrumentów kontroli sejmowej, co oznacza prawo tego organu władzy ustawodawczej do uzyskiwania in-formacji o działalności określonych organów i instytucji publicznych oraz prawo do wyrażania oceny tej działalności. Nie jest to jednak uprawnienie nieograniczone i rezolucja powinna być uchwalana wyłącznie w stosunku do podmiotów, które mogą być kontrolowane przez pierwszą izbę. Rodzi się w związku z tym pytanie, czy zakres podmiotowy funkcji kontrolnej Sejmu obejmuje Prezydenta RP. Zdania na ten temat są podzielone. Z jednej strony, akcentuje się bowiem, że art. 95 ust. 2 konstytucji stanowi jedynie o kontroli Sejmu nad działalnością Rady Ministrów, co zgodnie rozumiane jest jako uprawnienie w stosunku do funkcjonowania rządu, ministrów i podległych im podmiotów (administracji rządowej). Z drugiej jednak strony, podnosi się, że wskazany przepis to „istotny element ustrojowej roli Sejmu, jakkolwiek nie przesądza o całokształcie kontrolnych uprawnień realizowanych przez ten organ względem podmiotów, które nie zostały wskazane w art. 95 ust. 2 Konstytucji” (zob. M. Stębelski, Kontrola sejmowa w polskim prawie konstytucyjnym, Warszawa 2012, s. 209). Pogląd ten uzasadnia się tym, że Sejm egzekwuje odpowiedzialność polityczną bądź konstytucyjną znacznie większej liczby organów państwa i nawet jeżeli dotyczy to odpowiedzialności konstytucyjnej prezydenta, to zawsze opiera się na ustaleniach wynikających z kontroli sejmowej (zob. tamże, s. 210). Przeciwko wykładni językowej art. 95 ust. 2 przemawia również to, że kontrola Sejmu (ale również Senatu) obejmuje kontrolę organów wykonujących ustawy. Dlatego też — zdaniem Bogusława Banaszaka — parlament „powinien dysponować instrumentami kontrolnymi pozwalającymi mu na badanie działalności tych organów. Tak więc funkcji kontrolnej nie powinno się łączyć wyłącznie z Sejmem i tylko z kontrolą nad rządem. Jednym z celów kontroli parlamentarnej w państwie demokratycznym powinno być także informowanie społeczeństwa o działalności nie tylko rządu i podległych mu organów, ale całego aparatu państwowego, wszystkich instytucji, do których zadań należy wykonywanie ustaw” (zob. B. Banaszak, Konstytucja RP. Komentarz, Warszawa 2012, art. 95, nb. 14).