Przedstawione uwagi prowadzą do wniosku, że ustawodawca implementując do polskiego porządku prawnego rozporządzenie nr 1371/2007/WE w niewłaściwy sposób zinterpretował ciążące na nim konstytucyjne obowiązki wynikające z art. 69 Konstytucji RP. Nie określił mianowicie horyzontu czasowego dochodzenia do stanu gwarantującego osobom niepełnosprawnym, że nie będą dyskryminowane w dostępie do osobowych przewozów kolejowych.

Prawa ekonomiczne i socjalne, a do takich należy art. 69 Konstytucji RP, łączą się z zobowiązaniami finansowymi. „Prawo do czegoś", w tym przypadku prawo osób niepełnosprawnych do komunikacji społecznej, wymaga poniesienia określonych nakładów finansowych. Nie jest więc możliwe natychmiastowe nałożenie przez władzę publiczną na przedsiębiorstwa kolejowe i zarządców stacji prawnego obowiązku dostosowania obiektów kolejowych i taboru kolejowego do potrzeb osób niepełnosprawnych. Jednakże mając na uwadze treść art. 69 Konstytucji RP - zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich - władze publiczne nie mogły, tak jak to uczyniły w art. 3a ustawy o transporcie kolejowym, zrezygnować z obowiązku prawnego kształtowania zachowań przedsiębiorców kolejowych i zarządców stacji w relacji z ich klientami - osobami niepełnosprawnymi. Wycofanie się w tym zakresie z realizacji konstytucyjnego obowiązku określonego art. 69 Konstytucji RP jest tym bardziej niezrozumiałe, że aktualnie inwestycje dotyczące szeroko pojętego rynku kolejowego korzystają ze znacznego wspomagania finansowego ze środków Unii Europejskiej.

Mając na uwadze te okoliczności, ustawodawca postępując w zgodzie z art. 69 Konstytucji RP powinien wyznaczyć terminy, w których elementem wewnętrznego porządku prawnego stanie się art. 21 ust. 1 rozporządzenia nr 1371/2007/WE, również w zakresie miejskich, podmiejskich i regionalnych kolejowych przewozów osób.