W tym kontekście warto wskazać na związki jakie zachodzą pomiędzy art. 69 Konstytucji RP a art. 30 Konstytucji RP. Stosownie do art. 30 Konstytucji RP przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie jest obowiązkiem władz publicznych. Z perspektywy godności człowieka należy też postrzegać zadanie udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym w komunikacji społecznej. Pomoc ta ma służyć tworzeniu godnych warunków życia dla osób niepełnosprawnych, w tym tworzeniu odpowiedniej infrastruktury umożliwiającej przemieszczanie się osób niepełnosprawnych. Stąd też osoby niepełnosprawne nie mogą być wyłącznie przedmiotem działań podejmowanych przez inne podmioty, jak tego chce zgodnie z treścią art. 3a ustawy o transporcie kolejowym ustawodawca, lecz powinny mieć „(...) takie samo jak inni obywatele prawo do swobodnego przemieszczania się, swobodnego wyboru i niedyskryminacji''" (motyw 10 preambuły do rozporządzenia nr 1371/2007/WE).