I ostatni przykład z grupy wielu, bo takich orzeczeń było wiele, przykład orzeczenia, gdzie presja faktów miała miejsce, to jest orzeczenie o sygnaturze K1/06.  Trybunał orzekał o przepisach upoważniających, a właściwie zobowiązujących przejęcie przez gminę niechcianego mienia przez Wojskową Akademię Medyczną. Tu Trybunał również orzekł niezgodność tych przepisów z Konstytucją i także notujemy brak zdań odrębnych.

Na koniec chciałbym na przykładzie dwóch orzeczeń odnieść się do spraw związanych z zadaniami i kompetencjami jednostek samorządu terytorialnego. Dość dawno, jeszcze przed 2000 rokiem, Trybunał się wypowiadał, co do charakteru zadań  własnych i zleconych oraz zdań publicznych o znaczeniu lokalnym, ale to stanowi pewien kanon orzeczniczy Trybunału w tych sprawach. Chciałbym tu nawiązać do dwóch spraw z XXI wieku.

Pierwsza dotyczy wyroku o sygnaturze KP2/09, i dotyczy podziału kompetencji w ochronie środowiska. Konkretnie chodziło o przesunięcie kompetencji i tworzenia parku krajobrazowego do sejmiku wojewódzkiego. Tu mieliśmy do czynienia z sytuacją, która zaniepokoiła skład sądzący, a niektórych przynajmniej członków, gdyż to była kontrola prewencyjna i orzekał Trybunał w pełnym składzie. Na rozprawie zostało wykazane jednoznacznie, że środki, które zostały przesunięte z administracji rządowej na rzecz administracji samorządowej właściwie ograniczyły się do budżetowego finansowania etatów z administracji rządowej. Wyraźnie widać było, że samorząd terytorialny został jednak przez ustawodawcę potraktowany rozstrzygnięciem, które faktycznie było dla samorządu niekorzystne. Z tym, że Trybunał Konstytucyjny nie znalazł, ja zresztą się też pod tym wyrokiem podpisałem i mam takie samo zdanie, podstaw do tego, żeby zanegować konstytucyjność tych przepisów i dlatego pełny skład orzekł zgodność tych przepisów bez jednego zdania odrębnego.