Ale takie wyjaśnienie nie ma tej soczystości i równej mocy co dobre kłamstwo. Prawda zawsze jest siermiężna i trochę nudna.

Na zakończenie

o oczekiwaniu podobno przez 85 proc. Polaków jakiegoś kompromisu w sprawie konstytucyjnego kryzysu, co tak ładnie przedstawił dr Norbert Maliszewski, komentując efekt wizyty prezydenta w USA i spotkania prezesa z opozycją. Kompromis w polityce zawsze jest wskazany, to cel, do którego dążyć powinny wszystkie siły akceptujące demokratyczne reguły państwa prawa. Ale w samym prawie nie ma kompromisów, mówimy: winny, albo niewinny; nie można powiedzieć, że trochę tak, a trochę inaczej. Nie można więc mówić o kompromisie w sprawie zapadłego 9 marca wyroku. On jest – trzeba teraz go opublikować. Dalej: sędziowie Trybunału Roman Hauser, Andrzej Jakubecki i Krzysztof Ślebzak zostali prawidłowo wybrani przez Sejm poprzedniej kadencji, bo na podstawie przepisów ustawy zgodnej z konstytucją. Prezydent musi odebrać od nich ślubowanie. Czy może w tej sprawie być przyjęty jakiś kompromis? Jaki, skoro oni sędziami już są?

Kompromis natomiast można zawrzeć w sprawie przepisów ustawy, nad którą podejmie się dopiero prace. I to powinno się codziennie, trzy razy – rano, w południe i wieczorem – powtarzać Polakom. Do znudzenia, aż utrwali się to w ich świadomości. Tak jak utrwaliły się już wszelkie kłamstwa, przeinaczenia i niedomówienia, którymi publiczność karmiona jest od miesięcy.

Wszelako kompromis jeszcze jednego nie może dotyczyć: prawdy.

Piotr Rachtan