W specjalnych sekcjach tematycznych poprzednich sprawozdań rocznych analizowano status Unii Europejskiej jako wspólnoty wartości w czasach kryzysu oraz przedstawiono „krajobraz praw podstawowych”, omawiając standardy i instrumenty na poziomie krajowym, europejskim oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2014 to jednak nie tylko rok rocznicowy. W ciągu tego roku w wielu obszarach pojawiły się wyzwania związane z prawami podstawowymi, a jednocześnie odnotowano wiele osiągnięć; takie osiągnięcia zostały uwzględnione w sprawozdaniu w zakresie, w jakim mieszczą się one w kluczowych obszarach wieloletnich ram programowych Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej. We wprowadzeniu podkreślono trzy kwestie, których szczegółowe omówienie wydaje się szczególnie ważne w kontekście polityki. Są to: prawa ofiar, sytuacja migrantów w UE oraz niedostateczna ochrona praw dziecka.

W nowych strategicznych wytycznych planowania prawodawczego i operacyjnego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości przywódcy unijni podkreślili potrzebę lepszej ochrony praw ofiar i praw osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa. Szereg państw członkowskich UE przyjęło nowe przepisy prawne lub znowelizowało swoje ustawodawstwo i działania polityczne w tych obszarach, a na poziomie międzynarodowym i unijnym trwały starania mające na celu wzmocnienie praworządności, niezawisłości sędziowskiej i skuteczności wymiaru sprawiedliwości jako filarów silnej i zdrowej demokracji.

Na długo przed upływającym w listopadzie 2015 r. terminem transpozycji dyrektywy dotyczącej ofiar przestępstw (2012/29/UE) kilka państw członkowskich ulepszyło swoje ustawodawstwo w tej dziedzinie. Prowadzone przez FRA badania dotyczące służb udzielających wsparcia ofiarom w całej UE pokazują jednak, że pomimo osiągniętych postępów wiele państw członkowskich będzie musiało podjąć dalsze kroki legislacyjne i polityczne w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony. Państwa członkowskie powinny np. utworzyć skuteczne systemy umożliwiające ofiarom dostęp do wyspecjalizowanych służb udzielających wsparcia. Powinny one również szkolić funkcjonariuszy policji i prawników, aby stworzyć z ofiarami relacje oparte na zaufaniu oraz by wspierać ofiary w ciągu całego postępowania karnego. Należy również systematycznie gromadzić dane dotyczące sposobu i poziomu faktycznego dostępu ofiar przestępstw do przysługujących im praw, a także skutecznie wykorzystywać takie dane w ramach odnośnych polityk zwalczania przestępczości.