Jednym z przykładów ofiar przestępstw, na które zwróciła uwagę FRA w ubiegłym roku, są kobiety jako ofiary przemocy. Pochodzi on z najbardziej kompleksowego w skali globalnej badania ankietowego na temat przemocy wobec kobiet, z którego ustaleń wynika, że jedna na trzy kobiety (33 %) w UE po ukończeniu 15 roku życia doświadczyła jakiejś formy przemocy fizycznej lub seksualnej. Spośród ogółu kobiet, które mają bądź miały partnera, 22 % doświadczyło przemocy fizycznej lub seksualnej ze strony takiego partnera, natomiast 33 % doświadczyło w dzieciństwie przemocy fizycznej lub seksualnej ze strony osoby dorosłej. Ponadto 20 % młodych kobiet padło ofiarą molestowania w Internecie - zjawiska budzącego coraz większe obawy.

Niepokojące wyniki badania FRA na temat przemocy ze względu na płeć społeczno-kulturową wobec kobiet, a także badania ankietowe dotyczące mniejszości etnicznych i wyznaniowych oraz osób LGBT w UE dostarczają dowodów na szeroko rozpowszechnione zjawisko zaniżania liczby przestępstw w sprawozdawczości i statystykach. Tym bardziej pilna staje się zatem potrzeba zapewnienia zestawu świadczeń umożliwiających ofiarom korzystanie z przysługujących im praw. Kluczowym elementem każdej strategii mającej poprawić poziom sprawozdawczości, a tym samym zwiększyć prawdopodobieństwo wymierzenia sprawiedliwości sprawcom, jest zwiększenie poziomu zaufania do władz poprzez kompleksowe i praktyczne systemy wsparcia ofiar.

Niektóre osoby bardziej niż inne bywają narażone na los ofiary przestępstwa czy dyskryminacji. W kontekście dostępu do wymiaru sprawiedliwości na terytorium UE szczególnie niekorzystne bywa często położenie migrantów, osób ubiegających się o azyl oraz uchodźców - częściowo dlatego, że osoby takie mogą słabo posługiwać się językiem kraju, w którym mieszkają, a częściowo dlatego, że ich wiedza na temat istniejących służb udzielających wsparcia ofiarom oraz procedur formalnych może być znikoma. Ponadto migranci o nieuregulowanej sytuacji szczególnie często decydują się na niezgłoszenie popełnianych wobec nich przestępstw w obawie przed tym, że kontakt z władzami może spowodować ich deportację.

Kwestia migracji jako taka stała się stałym punktem zainteresowania podmiotów kształtujących politykę unijną i krajową. Jak wynika z raportów Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców, globalna liczba uchodźców, osób ubiegających się o azyl i uchodźców wewnętrznych osiągnęła najwyższy poziom od czasu II wojny światowej. Pogorszyła się sytuacja w regionie śródziemnomorskim - w 2014 r. podczas prób dotarcia do Europy zginęło na morzu ponad 3 tys. osób. W stosunku do roku poprzedniego w 2014 r. czterokrotnie wzrosła liczba osób uratowanych lub zatrzymanych na morzu, z których większość pochodziła z ogarniętej wojną Syrii. Jak proponuje FRA w niniejszym sprawozdaniu, a także w dokumencie tematycznym opublikowanym na początku 2015 r. - zgodnie z wynikami debaty toczonej podczas pierwszego spotkania Europejskiego Forum Migracji - państwa członkowskie powinny zapewnić więcej możliwości legalnego przybycia do UE osobom potrzebującym ochrony międzynarodowej. Podejście takie może ocalić wiele żyć ludzkich, co winno być podstawową zasadą każdej unijnej polityki dotyczącej granic.