EMS stanowi raczej uzupełnienie nowych uregulowań służących wzmocnieniu zarządzania gospodarczego w Unii. Uregulowania te wprowadzają ściślejsza koordynację i nadzór nad polityką gospodarczą i budżetową państw członkowskich i mają na celu umocnienie stabilności makroekonomicznej i równowagi finansów publicznych. Podczas gdy uregulowania te mają charakter prewencyjny, jako że służą ograniczeniu w możliwie największym stopniu ryzyka kryzysów wynikających z zadłużenia państw, utworzenie EMS ma na celu zwalczanie kryzysów finansowych, jakie mogłyby jednak nastąpić pomimo podjętych działań prewencyjnych. EMS należy wobec tego do zakresu polityki gospodarczej.

Po drugie, sporna zmiana traktatu nie narusza również kompetencji Unii (część pierwsza TFUE) w dziedzinie koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich.

Postanowienia TUE i TFUE nie nadają bowiem Unii kompetencji do utworzenia takiego mechanizmu stabilności jak przewidziany w decyzji 2011/199, w związku z czym państwa członkowskie, których walutą jest euro, mają prawo zawrzeć między sobą umowę w sprawie utworzenia mechanizmu stabilności. Ponadto rygorystyczne warunki, jakim w spornej zmianie TFUE poddano udzielenie pomocy finansowej przez EMS, mają na celu zapewnienie, że mechanizm ten będzie funkcjonował w zgodzie z prawem Unii, w tym z działaniami Unii w dziedzinie koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich.

Drugi warunek zastosowania uproszczonej zmiany traktatu, zgodnie z którym nie może ona prowadzić do zwiększenia zakresu kompetencji powierzonych Unii w traktatach, również został spełniony.

Sporna zmiana nie stanowi bowiem podstawy prawnej pozwalającej Unii na podjęcie jakichkolwiek działań, które nie były możliwe wcześniej. Mimo że EMS będzie korzystał z pomocy instytucji Unii, konkretnie Komisji i EBC, nie powoduje to w każdym razie nieważności decyzji 2011/199, która jedynie dopuszcza utworzenie przez państwa członkowskie mechanizmu stabilności i nie mówi nic na temat ewentualnej roli instytucji Unii.

W przedmiocie traktatu EMS

Trybunał zbadał, czy określone postanowienia TUE i TFUE oraz zasada ogólna skutecznej ochrony sądowej nie stoją na przeszkodzie zawarciu między państwami członkowskimi, których walutą jest euro, takiej umowy jak traktat EMS, dochodząc do wniosku, że nie. Chodzi konkretnie o postanowienia TFUE dotyczące wyłącznej kompetencji Unii w dziedzinie polityki pieniężnej6 oraz do zawierania umów międzynarodowych7, postanowień TFUE dotyczących polityki gospodarczej Unii8, i wreszcie postanowień TUE zobowiązujących państwa członkowskie do lojalnej współpracy9 oraz ustanawiających zasadę, zgodnie z którą instytucje działają w granicach kompetencji powierzonych im w traktatach10.