Wymienione elementy funkcji europejskiej zasadniczo nie są przedmiotem regulacji UE, lecz należą do kompetencji wewnętrznej państw członkowskich. Regulowane są one w konstytucjach krajowych lub w ustawach, ewentualnie w regulaminach parlamentów.

Natomiast do nowych elementów funkcji europejskiej, które pojawiały się stopniowo wraz z rozwojem integracji europejskiej, a do których rozwinięcia w sposób szczególny przyczynił się traktat z Lizbony, należy zaliczyć:

— współpracę między parlamentami narodowymi w sprawach UE,
— współpracę z Parlamentem Europejskim oraz innymi instytucjami i organami UE w sprawach UE,
— informowanie parlamentów narodowych w sprawach UE,
— mechanizm współdziałania z własnym rządem w sprawach UE,
— powołanie odpowiednich komisji odpowiedzialnych za sprawy UE,
— monitorowanie przestrzegania zasady pomocniczości,
— kontrolowanie stosowania tzw. procedury kładki,
— kontrolowanie stosowania tzw. klauzuli elastyczności (art. 352 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dalej: TfUE),
— monitorowanie działań niektórych organów w ramach Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości,
— kontrolowanie działalności prawodawczej UE w obszarach „wrażliwych” (prawo rodzinne),
— udział parlamentów narodowych w sprawach UE w ramach konwentu oraz in-formowanie ich o wniosku państwa w sprawie jego przyjęcia do UE (art. 49 akapit pierwszy TUE),
— możliwość inicjowania skargi do Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie zgodności aktu ustawodawczego UE z zasadą pomocniczości.

Dodatkowo w regulacjach pozaunijnych (m.in. w traktacie fiskalnym) wprowadzono kolejne uprawnienia, które wzmacniają rolę parlamentu m.in. w sprawach budżetowych w UE i, tym samym, rozszerzają katalog elementów funkcji europejskiej.

Wymienione składniki funkcji europejskiej, które wpływają na intensyfikację kompetencji parlamentów narodowych w sprawach UE, znajdują swoje odniesienia zarówno w prawie pierwotnym UE (w postanowieniach traktatów i protokołów), w dokumentach politycznych i praktyce parlamentarnej, jak i w regulacjach pozaunijnych.

V. Funkcja europejska a relacje między organami ustawodawczymi i wykonawczymi państwa