[3] P. Taggart, Populizm i patologie polityki przedstawicielskiej, [w:] tamże, s. 119.

[4] J. Szacki, Wstęp, [w:] tamże, s. 19-21.

[5] „Populizm bezwarunkowo odrzuca zasadę reprezentacji” – piszą Mény i Surel i traktują to jako cechę definicyjną, zob. Y. Mény, Y. Surel, dz. cyt., s. 48.

[6] P. Taggart, dz. cyt., s. 126.

[7] R. B. Barr, Populists, Outsiders, and Anti-Establishment Politics, „Party Politics” 2009, nr 1, s. 38.

[8] C. Wright Mills, White Collar: The American Middle Classes, Oxford University Press, Oxford, 2002, s. 254-257.

[9] E. Palonen, Political Polarisation and Populism in Contemporary Hungary, „Parliamentary Affairs” 2009, nr 2 (62), s. 328.

[10] D. Smilov, I. Krastev, The Rise of Populism in Eastern Europe: Policy Paper, w: Populist Politics and Liberal Democracy in Central And Eastern Europe, G. Mesežnikov, O. Gyárfášová, D. Smilov (red.), Institute for Public Affairs, Bratislava 2008, s. 7-10.

[11] Y. Meny, Y. Surel, dz. cyt., s. 45-47.

Tekst powstał w ramach projektu Centrum pro studium demokracie a kultury z Brna i Ośrodka Myśli Politycznej „Wartości w polityce i społeczeństwie. Podstawowe pojęcia polityki w polskiej i czeskiej perspektywie”, realizowanego dzięki wsparciu Forum Czesko-Polskiego.

Ośrodek Myśli Politycznej