Zasadne byłoby również stworzenie, na podstawie regulaminu, specjalnego trybu procedowania nad projektami wykonującymi orzeczenia trybunalskie, tak jak to ma miejsce np. w odniesieniu do kodeksów, projektów ustaw wykonujących prawo UE czy projektów ustaw o zmianie konstytucji. Skutecznym rozwiązaniem wydaje się również rozszerzenie wyjątków w zakresie stosowania zasady dyskontynuacji prac parlamentu na projekty przygotowywane w celu wykonywania orzeczeń TK. Istniałoby wówczas ryzyko, że wnioskodawca projektu korzystając ze szczególnego trybu ustawodawczego próbowałby „uratować” projekt, który zawierałby treści niesłużące wykonywaniu orzeczeń TK. Jednak można byłoby wyeliminować takie przypadki, np. poprzez wprowadzenie mechanizmu, który przewidywałby, iż o zaliczeniu projektu do wcześniej wymienionego trybu decydowałoby np. Prezydium Sejmu na podstawie opinii BAS.

Natomiast w celu zwiększenia skuteczności i szybkości wykonywania orzeczeń TK z inicjatywy Senatu uzasadnione jest stworzenie mechanizmu służącego skróceniu czasu postępowania ustawodawczego w przypadku przygotowywanych przez Senat projektów ustaw wykonujących orzeczenia, np. na kształt rozwiązań z art. 123 Konstytucji (tj. ustaw opatrzonych klauzulą pilności). Szczególnie pożądane byłoby np. zobligowanie komisji sejmowej rozpatrującej projekt ustawy do terminowego zakończenia prac, tak jak ma to miejsce w przypadku ustaw uchwalanych w trybie art. 123. W zależności od treści i złożoności uchwalanego aktu normatywnego termin taki mógłby być każdorazowo określany przez Prezydium Sejmu lub marszałka Sejmu. Wprowadzenie tych rozwiązań nie wymagałoby zmiany konstytucji, można byłoby tego dokonać w ustawie lub nawet w regulaminie Sejmu, choć nie budzi wątpliwości, iż z punktu widzenia skuteczności tego mechanizmu najbardziej adekwatnym byłoby ustanowienie odpowiednich norm konstytucyjnych. Zarówno w przypadku RM, jak i prezydenta wydaje się, iż obowiązujące rozwiązania normatywne w wystarczający sposób, zwłaszcza w przypadku rządu, umożliwiają tym organom podejmowanie niezbędnych działań służących wykonywaniu orzeczeń TK. Jednak z uwagi na występujące w praktyce problemy należałoby rozważyć celowość wprowadzenia podstaw normatywnych regulujących zasady współpracy w ramach wykonywania orzeczeń trybunalskich między podmiotami mającymi inicjatywę ustawodawczą, zwłaszcza Radą Ministrów i Senatem.