Jak ukazała analiza przyjętych w Polsce rozwiązań normatywnych, skala niewykonywania orzeczeń TK zdaje się wynikać z nienależytego wykonywania konstytucyjnych obowiązków ciążących na prawodawcy. Stąd problem ten może być spowodowany czynnikami o charakterze pozaprawnym, takimi jak: poziom kultury prawnej i politycznej mandatariuszy, czy — szerzej — osób pełniących funkcje publiczne, „piastujących najwyższe stanowiska w państwie”. Pomimo tego, a może właśnie z tego powodu należy zastanowić się nad stworzeniem skuteczniejszych mechanizmów prawnych służących wykonywaniu orzeczeń polskiego sądu prawa. Zmiany normatywne należałoby rozpocząć od Sejmu. W zależności od proponowanego rozwiązania zmiany takie mogłyby być wprowadzone w drodze regulaminu, ustawy lub konstytucji.

De lege ferenda, po pierwsze, właściwe wydaje się nałożenie na sejmową Komisję Ustawodawczą lub Podkomisję stałą ds. Trybunału Konstytucyjnego w regulaminie Sejmu obowiązku przygotowywania projektów ustaw wykonujących konkretne orzeczenie TK w terminie określonym np. przez Prezydium Sejmu czy marszałka Sejmu. Takie rozwiązanie umożliwiałoby jednocześnie skuteczne egzekwowanie tego obowiązku na podstawie przewidzianych w regulaminie środków. Alternatywnym rozwiązaniem mogłoby być powołanie odrębnej, stałej komisji sejmowej zajmującej się kompleksowo wykonywaniem orzeczeń TK. Komisja ta mogłaby przejąć kompetencje od Komisji Ustawodawczej związane z udziałem Sejmu w postępowania przed TK, a ponadto realizować zadania służące wykonywaniu orzeczeń Trybunału na analogicznych zasadach jak senacka Komisja Ustawodawcza. Korzystając z kompetencji do wzywania na swoje posiedzenia przedstawicieli rządu możliwe byłoby usprawnienie współpracy między parlamentem a RM w zakresie wykonywania orzeczeń TK. Jest to o tyle istotne, iż w przypadku niektórych wyroków trybunalskich najbardziej właściwym do przygotowywania projektu wykonującego ten wyrok jest właśnie rząd, który odpowiada m.in. za politykę finansową państwa. Należytemu wykonywaniu zadań przez komisję służyłoby realizowanie przez Sejm funkcji kontrolnej względem rządu (komisja mogłaby obligować RM do podejmowania określonych działań). Rozpatrywanie wszystkich projektów ustaw wykonujących orzeczenia Trybunału przez jedną komisję służyłoby również lepszemu ich wykonywaniu, np. jednoczesnemu usuwaniu norm paralelnych oraz ułatwiałoby wykonywanie orzeczeń wymagających dokonania zmian systemowych. Wprowadzenie powyższych rozwiązań normatywnych wymagałoby dokonania zmian w regulaminie Sejmu. Warunkiem sine qua non wprowadzenia tych zmian jest jedynie chęć wzięcia na siebie tego ciężaru przez samych mandatariuszy.