Porównując procedury wyboru kandydatów na sędziów ETPC w różnych krajach zauważyć można również różny stopień konkretności i dookreśloności wymagań stawianym potencjalnym kandydatom. Wymogi dotyczące znajomości języków oficjalnych Rady Europy (jeden biegle, drugi pasywnie) zazwyczaj określone są tak samo, jednak znajomość obu stanowi dodatkowy atut np. w Serbii i w Czechach. W niektórych krajach, zgodnie z rezolucjami ZP RE, wprowadzono dodatkowy wymóg dotyczący znajomości prawa międzynarodowego publicznego (Albania), europejskiego systemu ochrony praw człowieka (Monako) czy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (Holandia). Różnie odniesiono się również do wieku 70 lat jako momentu, gdy kończy się kadencja sędziego ETPC: w Holandii preferowany wśród równorzędnych kandydatów będzie ten, który będzie mógł zasiadać na stanowisku przez dłuższy okres, natomiast w Wielkiej Brytanii kandydaci, którzy ze względu na wiek nie będą mogli pełnić funkcji przez 9 lat, dodatkowo proszeni są o wyjaśnienie, w jaki sposób zamierzają w znaczący sposób przysłużyć się w działalności Trybunału.

Rekomendacje kierunku zmian

Analizując standardy Rady Europy oraz procedury w innych krajach członkowskich, wydaje się, że należy rozważyć zmiany polskiej procedury dotyczącej m.in.: składu zespołu nominacyjnego, wymagań stawianych kandydatom  oraz transparentności samego procesu.

Skład zespołu nominacyjnego

Ustalenie składu zespołu nominacyjnego zostało pozostawione do uznania  państw członkowskich. W Polsce zespół jest ciałem wyłącznie rządowym, co jednak nie jest praktyką szeroko przyjętą w innych krajach europejskich. Na przykładzie innych państw widać, że nawet jeśli to rząd pełni główną rolę w procedurze nominacyjnej, dobrym zwyczajem jest włączenie w proces wyboru przedstawicieli innych instytucji. Dlatego też warto rozważyć rozszerzenie składu zespołu o osoby nie będące przedstawicielami rządu, co po pierwsze wzmocni wybór najbardziej kompetentnych kandydatów, a po drugie utrudni krytykom systemu twierdzenie, że sędzia w Strasbourgu jest wyłącznie przedstawicielem polskiego rządu. Osoby, które można rozważyć jako potencjalnych nowych członków zespołu to przedstawiciele władzy sądowniczej, parlamentu, korporacji prawniczych, środowisk naukowych i eksperckich czy organizacji pozarządowych.