W Polsce widzimy i wiemy, że w kwestii rządów prawa nie żyjemy w przysłowiowym buszu, ale też, że jest to nasza wielka zmora wymagająca ogromnych zmian na lepsze. Znamienne tego potwierdzenie wynika z faktu, że w rankingu uzyskaliśmy taki sam wskaźnik jak afrykańska Botswana, która mimo dużych postępów na wielu niwach nie jest jednak dla świata zachodniego szczególnie cennym punktem odniesienia. Gdy spojrzeć zatem na wyniki badań WJP z odpowiednim dystansem i bez zadufania w swojej europejskości bardzo świeżej daty, to bez obawy o zarzuty złośliwości, przesady, stronniczości, czy wrażliwości na zło panoszące się nadmiernej, oceniać można, że pod względem rządów prawa dobiliśmy się po 25 latach przyzwoitego poziomu afrykańskiego, więc tak całkiem źle przecież nie jest.

Najlepiej wypadamy w obszarze prawa karnego, zajmując w tej kategorii 17. miejsce w świecie. Pokrywa się to z odczuciami Polaków, którzy do ścigania i karania u nas kryminalistów mają najmniej zastrzeżeń. Jest to również w zgodzie z najlepszym interesem władzy, która wie, że zbyt duże słabości, błędy i opóźnienia w tej dziedzinie są i byłyby dostrzegane natychmiast przez znaczącą większość mieszkańców i skończyłyby się nieodwołalną klęską przy urnach wyborczych. Nieuchronność porażki politycznej w wyniku zaniedbań lub zaniechań w ochronie mienia, zdrowia i życia działa zatem niemal wszędzie na Zachodzie może nie tyle dobroczynnie, co dopingująco na legislatorów oraz władze wykonawcze. Co znamienne, znacznie rzadziej występuje tu w Polsce zjawisko opieszałości sądowniczej i reguła jest taka, że procesy karne nie ciągną się latami.

Specyficzna interesowność państwa wyrażająca się w dążeniach kolejnych ekip politycznych do zachowania władzy dzięki zapewnieniu ludziom bezpieczeństwa znajduje potwierdzenie także w kategorii pn. „ogólny porządek i bezpieczeństwo. Polska uzyskała tu wskaźnik ) 0,83 - najwyższy spośród 9 kategorii zbiorczych i bliski idealnej „jedynki”.