I tu dochodzimy do ostatniej kwestii, to jest do tego, czy przypadkiem nie należy ponownie rozważyć kwestii, czy przesyłki których nadejście dwukrotnie awizowano winny być traktowane jak doręczone. Taki skutek nie wynika wprost z przepisu art 139 kpc, przyjęto go w drodze orzecznictwa, poprzez analogię z uregulowaniami dotyczącymi składania oświadczeń woli. Istotne znaczenie miało przy tym to, że oświadczenia poczty o fakcie dokonania awizowania miały charakter urzędowy (opatrywano je datownikami poczty) w związku z czym korzystały one z domniemania prawdziwości. Inaczej mówiąc sąd miał prawo przyjąć, że przesyłkę faktycznie awizowano w określonych datach, więc adresat mógł ją odebrać i zapoznać się z jej treścią, co w świetle przepisów o oświadczeniach woli jest równoznaczne z doręczeniem. Ale teraz nie będzie już urzędowego zaświadczenia o fakcie dokonania awizacji. Będzie oświadczenie prywatnej firmy, mające wyłącznie moc dokumentu prywatnego. Krajowa Izba Odwoławcza zwolniła bowiem operatora pocztowego doręczającego przesyłki sądowe z obowiązku posiadania uprawnień do wystawiania potwierdzeń z mocą dokumentu urzędowego. Czy więc na podstawie prywatnych oświadczeń o awizowaniu można uznawać awizowane przesyłki za doręczone? No cóż... na to pytanie być może odpowie kiedyś Sąd Najwyższy. A ja na razie będę się dokładnie przypatrywał... w nadziei, że nie spełnią się proroctwa, że za pół roku wszystkie przesyłki sądowe będą musiały w trybie alarmowym wrócić na pocztę, bo okaże się, że nowy, lepszy, bo prywatny operator porwał się z motyką na słońce.
Sub iudice