Oprócz wyznaczania składu sędziowskiego przewodniczący RN posiadał upraw­nienie do wyznaczenia każdorazowo rzecznika SH, który przeprowadzał wstępne do­chodzenie, by następnie przed sądem wystąpić w charakterze oskarżyciela (art. 95 rRN). Członek Rady, któremu postawiono zarzuty, bronił się osobiście lub wyznaczał do tego celu obrońcę spośród przedstawicieli Rady. Postępowanie przed SH wszczy­nano na wniosek: rzecznika, członka Rady, którego zarzut dotyczy lub stawiającego oskarżenie.

Sąd Honorowy orzekał w trzyosobowym składzie: przewodniczący, którym był prezes Sądu lub wiceprezes, oraz dwóch sędziów, powoływanych przez strony na wezwanie przewodniczącego. Przed przystąpieniem do rozprawy można było na wnio­sek strony wykluczyć sędziego zbyt mocno powiązanego z jedną ze stron (co w pe­wien sposób podważało obiektywne wyrokowanie). Sąd zapoznawał się z doku mentacją sprawy otrzymanej od stron, by ustalić zarzuty oskarżenia, a także ocenić dowody, w celu ustalenia stanu rzeczywistego będącego przedmiotem rozprawy (art. 100 rRN). Sąd przed ogłoszeniem orzeczenia wysłuchiwał obu stron (jeżeli stawiły się na rozprawę). Sędziowie orzekali w głosowaniu, zwykłą większością głosów, bez możli­wości wstrzymania się od głosu. Treść podjętego wyroku motywowano, a następnie w ciągu tygodnia od wydania orzeczenia przedkładano przewodniczącemu Rady.