Następnie wypowiedziała się profesor Łętowska, która także zwróciła uwagę na wspomnianą już nierównowagę w traktowaniu wyznań w Polsce. Położyła również nacisk na konieczność przestrzegania prawa dotyczącego stosunków państwa z Kościołem katolickim, co niestety nie ma według niej miejsca. Nawiązując do uległości polityków wobec hierarchów kościelnych zakończyła swoją wypowiedź uwagą, że za asertywność się płaci.

Następnie przedstawiciel Kościoła luterańskiego odniósł się do relacji, jakie można obserwować między kościołami a innymi państwami w Europie. Uznał, że kościoły niekatolickie, między innymi dzięki reformacji oraz pluralizmowi wyznań występujących w danych państwach, nauczyły się pokory, dzięki czemu łatwiej im teraz wchodzić w partnerskie stosunki z państwami na równych zasadach. Pojawił się również głos za tym, aby Kościół katolicki stał się bardziej nowoczesny, gdyż tego oczekuje młodzież.

Na sam koniec moderatorka, redaktorka Ewa Wanat, uznała, że stratą jest brak większej liczby przedstawicieli Kościoła katolickiego czy konserwatystów w dyskusji. Poinformowała, że wiele osób z tego środowiska nie przyjęło zaproszenia na debatę. Profesor Hartman podkreślił po raz kolejny, że mówiąc o stosunkach państwa z Kościołem, należy mówić w taki sposób, w jaki mówimy o stosunkach dwóch państw. Profesor Grabowska postulowała włączenie do tej dyskusji społeczeństwa, które też powinno definiować omawianą granicę. Ojciec Dostatni apelował o to, aby postarać się dostrzec dobro w Kościele i zechcieć wejść z nim w dialog. Anna Dryjańska uznała, że trudno dyskutować z Kościołem, gdyż jego przedstawiciele starają się zawsze coś narzucać. Stwierdziła, że w obecnej sytuacji ważny jest mały obywatelski opór wobec dużego wpływu Kościoła na państwo, w postaci nieposyłania dzieci na religię w szkole czy nie przyjmowania księży po kolędzie, jeśli jest się osobą niewierzącą. Doktor Kucharczyk również wyraził żal z powodu braku woli reprezentantów Kościoła do wzięcia udziału w dyskusji.
Instytut Spraw Publicznych